Nefes Almak İstiyorum

Bir gün tamamen duracak olan kalbi;
Taşımak zor gelir bazen insana..



Zorlanıyorum..
Güçsüzüm...
Ve bunlar yetmezmiş gibi sen de yoksun artık..



Tüm dedikodu ve art niyetlerle boğuşamıyorum artık.. Zor olacak elbet biliyordum.. Ama yakın saydıkları daha çok zorluyormuş insanı.. Yetemiyorum artık seslere.. Boş dimağlara, boğazlara.. Empati kelimesini hiç duymamış;taktığı at gözlükleriyle beni yargılayanlara,tahammülüm kalmadı artık.. Konuşmak istemiyorum!!Anlasanız keşke beni. Hatalarımın ceremesini de, kendim çektim zaten ben! Benim ruhum gereken kadar çekti cezasını.. lütfen artık çekin hayatımdan ellerinizi.. Bir dönün,kendi hayatlarınıza bakın.. Yarım yanlarınıza, yalanlarınıza,küf bağlamış kalbinize, bağnaz beyninize bakın.. Ah nereye gidiyor insanlık?Kusur kapatan peygamberin kusur arayan ümmeti.. Bırakın başkasının hayatında yaşamayı.. Herkes kendi mezarına girecek; akbaba akrabalarım ve akrep dostlarım.. Ve sorun kendinize bir zahmet yerime 'banane?' diye. Düşün lütfen, bırakın yakamı; ben kendi derdime zaten gömülmüş gidiyorum,sıkmayın boğazımı..




Nefes alamıyorum, bunalıyorum, öfkeleniyorum herkese her şeye küsüyorum ve sonunda en gerçek çözümü bulup; kabuğuma çekiliyorum..
Yeter Allah sizi affetsin bırakın beni...