Obur

Çok obursun!..Açlığından değil,oburluğundan gözlerinle her şeyi ama her şeyi yiyor,miden tıka basa dolu doymak nedir bilmiyorsun!..Taşıyor kulaklarından kuklaların gövdesiz gözleri,elleri..



Ruhun..Ruhun,bedenine musallat olmuş asla kapanamayacak koca bir yara sanki.. Geliyor seninle gidebildiğin her bir yere, ardında unuttukların,önünde hatırlayacakların olsa bile!..Sendeyken oldukça da barışık üstelik.. Üstelik senin gibi de görünmek zorunda değil!.. Sınırı sana kadar,senden öte değil!..



Çok obursun!..Öksüz bırakıldın sen!.. Etin kemiğe bürünmeden büründü tenin tenlere,tenler içinde tensiz kaldın sen!..Hiç bir merhaba,hiç bir elveda kadar dokunmadı sana!..Herkes içinde herkes olduğuna inadırdın yüreğini..Oysa öyle olmadığını yine herkes içindeyken öğrendin ve çırıl çıplak kaldın konakladığın gök kubbede..Kubbe gökte değil,gök kubbedeydi!..Geçti..Gerçekten geçti gitti dediğin an geçti!..



'Neden söz ettiğini bilmiyorum!..' dediğin anı anımsıyor musun?..'Oburdum,hem de çok obur'dediğin anı anımsamadığın gibi, anımsamıyorsun!.. Olsun!..



Hiç mi aşk acısı dokunmaz sana?..Hiç mi Cemre düşmez içindeki toprağa?. Hiç mi işemez düşündeki çocuk yatağına?.. Hayal kıranların dalga kıranlardan daha güçlü olduğunu hiç mi söylemediler sana?.. Sırtınla yüzünün aynı yöne baktığını da mı göremedin?..



Dedim ya, çok obursun!..Kimsenin içinde çocuk filan yok!..'Çocuğun içinde herkes olduğundan,çocuğun içindeki herkes ağlıyor ki biz içimizdeki çocuğun ağladığına inandırıyoruz kendimizi!..' diyorsun.Bu nasıl bir akıl oyunu?..Nasıl bir oyunun akılı ki kabullenmek üzereyiz?..



Obursun!..



Biliyorum, azdan elini çekmeyen çoklar hep var!..Maalesef var olacak da!..



Anlıyorum seni..Anlıyorum..İki göz arası mesafesi en uzun mesafe..Bir söz,bir söz yeter geçmeye..



Dedim ya, obursun!..





Amel Defteri/