Öfkem İnciniyor

bir kurşun atılır bu çamlıca bahçesinden, kader bu hesaplaşmayı kim için yapar?.. elini tutarsam namerdim, biliyorm tam omzundan kopar...

tuttuğunun elinde kalması bile burda baş tacı,

biriktirmekse ne kadar acı, tek girişli kumbara içi birşeyleri , gömlek yakalarının erken kirlenmesi gibi,.. biriktirmek içten geçenleri, yoldan geçenleri... biriken aslında hep geçen birileri.. girdiği yerinden çıkmaz hiçbir para kumbaranın, biz kanserli denizciler, hangi limana demir atarsak , şahsiyeti kayar martıların...

denizde kötülük olsa, anlından öper geçer derdim, ben derdin büyüklüğüne oranla yüceldim...

derdin ya yarin yanımda olmayışına gücendim, işte diye diye olmayan birşeyi kaybetmesi,ya neden bu kadar bekarken 3 çocuklu gibi hissetmesi?..

kendini cuma sanan salı gününden öteye gidemezdi, bu konuya açılan bütün yaralarda bir hastalıklı doktor tedirginliği,

mucizesiz din çaresizliği,... ''bir ona varmak istemek'' aslında bir s'ona varmak isteyenin söylemek istediği...

tükenmeyen günler gelince takvime herşey mutlu görünecek, bir kuşun feryadı iç açıyorsa sabahları, o kuş sesiyse sadece ... gün dönümü hatır sormalar boşa, bu şehirde herkes iç güveyinden hallice..

yaramı sar dercesine karamsar bir gemide bu şehir, giden hiçbir demirin gelesi yok... başlangıcım!, hayat yolculuktur...

inanmasın artık tek bir zikre karnım tok,

'osman iyi çocuktur..'

'osman iyi çocuktur..'



(o_e) deniz adamı tutmaz , adam denizi tutar...