Okunan Nedir?

Okunan nedir?
Gökteki kuyruklu yıldız , bir an ..

Ya da yazmaya başlamak ; hazırlanmak gibi sanki bir şeylere.. Düşün işte, bir şeylere hazırlanırken ulaşmak istediğine doğru gidilen bir yol .Yazmak da öyle,insan okuyamaz yazmadan düşüncelerini.
Kitap.. İşte bütün kuvvetiyle duruyor karşımızda . Nice düşünce badirelerini atlatmış ve olmuş bir kapaktan daha ileri şekliyle. İnsanda mı böyle? İnsan tam anlamıyla bir kitap gibi mi ? Kendini tamamlamadan , birkaç düşünce badiresi mi gıdıklıyor varlık kaşıntısını?
Bir kitabı al ve düşün...
Kitap olmadan ki halini düşün, o zamanda bir kitaptı . Sadece kayıptı, sahibinin düşünce dünyasında..
Ekildi,süzüldü,elendi,yandı ve bir kitap oluverdi. ( olmak...)
Ya şiir , şiirde böyle midir? Şiirde her zaman sahibinin yokluk sesleri duyulur. Sahibinin taşıyamadığı bir parçası saklıdır,şiirde .. şiir var olmaz , şiir var eder... şiir olmayı istemez , oldurmayı ister.
İşte tam bir şiirin başında anlarsın ne kadar olduğunu , ya da bitirdiğin bir şiirin sonunda anlarsın ne olduğunu. Kitap öyle değil , kitap var olur .. aynı bizim gibi...
Bir diğer özellik reçetesinde kitabın çağıran öyküsü yazılıdır , derde deva olan.. Yani kitaplar da insanlar gibi çağırır arkadaşını , insanlar gibi yabancılaşır birbirine ..
kitaplar arasında bir dil hali , iletişim var mıdır ? Duymadım daha,ama bir kitabın bana seslendiğini ve beni arzuladığını duydum..
ölü bir kitabın peşindeyim birkaç zamandır ; ölü bir kitabın yasını tutmaktır arzum..
ona bir insana duyduğum hüznün çok fazlasını duymak isterim.

Yazmak , o kutlu yolculuk..
Kendime verdiğim hesabım , kendime tuttuğum hesabım.
Belki de kendime çektirebileceğim en büyük azabım.
Korkarım yazmaktan, çünkü her yazdığımda eksildiğimi hissederim an be an!
Çoğalmak için kitapların seni çağırmasını bekle , azalmak için yaz..
Hep bu döngünün içinde bir dengeyim ben , dengesin sen ve dengeyiz.

Birde yazdığımı okutmak var , bu his her zaman utandırır beni.. İnsan eksildiğini haykıramaz.
Ya da eksilmediğini mi kanıtlamak ister , bakın bir parçam burada benim , eksilmedim diyebilmek için mi ? Söyler misiniz , size de oluyor mu aynı şeyler ?
Yazmak korkutur ve zamana karşı dondurur beni.. Bir kitap böyle serzenişlerin hissini içinde yaşatır.Bu yüzden kitabı okurken , hiç anlam veremediğim şekilde çığlıklar işitirim. İşte bu çığlık eksilmenin getirdiği bir çığlıktır.
İnsan çoğalmadan , ne kadar eksilebilir?

..Ve insan neyse öyle duyar bir çığlığın sesini