Oldu

Ne yapsan önüne geçemeyeceğin beklentilerin var mı senin de? Nelerden vazgeçer insan egoları için.
Ben ben diye diye yanlızlaşır gidersin.Uçuca eklediğin alışkanlıkların sözleşmişcesine seni terkederken umarsız !Haydi haykır acını ben ben diye yine...
Kendi darağacını kendin hazırlayıp kimlerden hesap sorarsın.
Mutlak güzellik, mutlak iyilik,mutlak doğruluk arayışların seni yanlız Yaradan'a götürecektir! Fakat;
arayışların seni kendi özüne taşımıyorsa kaprislerini bir kenara bırak. Kendine sor bakalım. Son anın olsa ecel yakanda ölüm kapında ne olurdu aklında. O andır sana hayatını kendi kendine kahrettiğini farkettiren. Son anda neleri kaçırdığını farkedersin, geç kalıp. Dönüşü olmayan bir yola girince mi farketmeli yanlışları, yanılgıları, serzenişleri. Hiç yaşamadım ,sevmedim ,doymadım diyerek. Son ana gelmeden silmek gerek tüm acıları. Acıları getiren sebebleri, kişileri, inançları, olguları ve olayları ...
Her yeni güne tazelenerek uyanır insan. Duyumlarımız beynimize ulaşınca başlar içimizdeki ses... Neden bu memnuniyetsizlik...Bak gün bile her gün doğmaktan sıkılmamışken henüz sen misin şikayet eden monotonluktan....Oldu. Her gece yeni bir gün heyecanıyla girdin mi yatağa? Gözünü gönlünü doyurup ilacıyla (dua) derin bir nefes alıp uyudun mu? Ya bu aldığın son nefes , ettiğin son dua ise diye sordun mu kendine. Sor bak .Nasıl iyi gelen bir ilaçtır. O ana kadar ne yaşamışsan güne dair seni sevindiren üzen düşündüren belki de sıkıntıya düşüren hiçleşecek bir anda. Sen sadece sana ait bir hayatta izin verdiğin kadar üzgün izin verdiğin kadar umutlu izin verdiğin kadar varsın. Ötesi yok..
Vacip olan inanç budur. Kendime hasta ve kendime doktorum bir o kadar da. Benden bu kadar diyebildiğin yerde keskin çizgilerin olacak. Bir set çek tüm egolarına, korkularına... Yaşa sevebildiğince kendini bulabildiğince... Günümüz güzel geçecek dersek geçer mi acaba .. Denemeye ne dersiniz?