Ölen Bir Kez Ölüyor ve Bir Daha Onu Kimse Kıramıyor

Deli olduğumu söylüyorlar, onlardan akıllıyım esasen...'gelecek o diyorlar' gelmeyeceksin oysa, hiçbir zaman ve asla!
Öldün mü peki?
Korusun Allah! Yaşıyorsun elbet hem de dibine kadar; yaşayamadıklarını da, isteyip alamadıklarını da hatta hayalini birlikte kurduğumuz ot bok masalları da...
Lakin insanın kalbi dank ediyor bir yerlerde sevgili... sana sevgilim diyorum kızma, alınma, şiirin şekline uymak vardır kanımda...
Ne diyordum işte; durup bakıyorsun bir gün etrafına güvendiğin, sevdiğin ve sığındığın tüm o kalabalıklar bomboş kalıveriyor...
Yaşadım ben bunu bilmem kaç yıl evvel falanca bir ay' da bilinmez bir saatte, anlatmıştım ya sana...
Ölen bir kere ölüyor ve bir daha onu kimse kıramıyor...
Şimdi sen! Ellerine bile su dökülmeyen adam hani şu sevgili dediğim yüzünü ezberlediğim... tıpkı bir zaman beni öldüren bir cellat gibi seni de öldüren bir baldıran zehri kanında, küçüksün, anlamazsın büyüdüğünde bir gün anlayacaksın... adımı verip saçlarını taradığın küçük kız çocuğuna bir gün ' sevdiğini asla yarım bırakma kızım' dediğin vakit...
Rolünü iyi ezberle adam...kısadır hayat unutma...adam diyorsam bin özürle kafiyeye saygıdandır aldanma...
Yoksul çocuklardan biri kara tahtaya taş sözcüğünü yazar yazmaz çevredeki bütün ağaçlardan kuşlar uçuyor