Ölüm Bekleme Beni Uzun Süre..

Avucumu açtım, hayat çizgime baktım ...

Ne kadar yaşayacağımı merak ettim. Ne kadar süre bahşetmişti Yaradan bana, bu dünyada nefes almam için?

Birkaç yıl..

Yok, uzun bir süre olsun Tanrım! Ne olur!

Ölüm bekleme beni uzun süre...

Daha yapacağım şeyler var bu dünyada... Yapmak zorunda olduklarım ve yapabilmeyi dilediklerim!

Neler yapmam gerek bunlar belli ...

Her anne- baba gibi çocuklarımla ilgili uzun bir liste var, olmasını istediğim ve bunun için yapmam gereken...

Peki ben?

Ben ne istiyorum biliyor muyum bu hayatta?

Küçük bir gülümseme dudaklarımın kenarında... Acı bir tat geldi ağzıma...

Ne kadar düşündüm bunu?

Hayatın sonsuz koşturmasında hiç soluk almaya fırsat bulabildim mi acaba?

Herkes gibi...

Net bir cevabım var... Hayır!

Ölüm bekleme beni uzun süre...

Bir gün ölürsem eğer...

Kim bilir belki yarın, belki yarından da yakın... Liste mi hazırlamam gerek öncesinde!

Kendim için yapmayı dilediklerimle ilgili...

Hemen şimdi! Belli mi olur ne zaman öleceğin!

Gülümseme ve acı tat gene...

Hasta olabiliriz her an... Çılgın hastalıklardan!

Delirmiş bir dana, kendini bilmez kene veya hapşıran bir tavuk!

Yeni hastalıklar da hayat kadar garip artık..

Sarhoş bir şoför veya yanlış zamanda yanlış yerde olmak da var değil mi?

Nice insan ölmedi mi bu yüzden...



Bugün Sivas Katliamının yıldönümü örneğin...

Bu sanırım beni bu kadar düşündüren, ÖLÜM hakkında...

37 can...

Hiç düşündüler mi soluk solluğa yaşadıkları bu hayatta, katledileceklerini, bu şekilde öleceklerini...

Sanmıyorum...

Bilselerdi peki...

Ne yaparlardı?

Peki ben ne yapardım?

Başım ağrıyor!

Kafamın içi bomboş!

Sanırım gitmezdim, gitmezlerdi oraya...

Adı mezar , MADIMAK OTELİNE!