Ölümüm
Dün gece yastığa başımı koyup öldüğümü hayal ettim. Sevdiklerimin, dostlarımın hakkımda neler düşündüğünü, neler söylediklerini düşündüm. Tüm sevenlerim tabutum başında toplanmış gözyaşları döküyordu. Sevgili Annem, Babam adeta yıkılmışlardı. Annem tabutuma sarılıp sarılıp ağlıyordu. ' Neydi bu acelen sıra bizimdi diyordu. O güne kadar babamı hiç ağlarken görmemiştim. İçin için ağlıyordu. Eşim bu erken vedaya anlam veremiyordu. Hani hayallerimiz vardı çocukların düğününü yaptıktan sonra, emekli olacak, sessiz sedasız bir yerlere yerleşip, torunlarımızla oyunlar oynıyacaktık diyordu.
Büyük oğlum gözyaşları içinde, senin gibi bir babaya sahip olduğum için kendimi dünyanın en şaslı evladı sayıyorum. Hani küçüklüğümde birlikte top oynuyorduk. beni omuzlarında taşıyordun. Ben askere giderkende taşıyacaktın, neden gidiyorsun be baba diyordu. Ortanca oğlum da gözyaşları içinde olanlara bi anlam veremiyordu. Ah be baba sırasımıydı diyordu sadece. Küçük kızım olan bitenden habersiz annesine Babam bi yere gitmiyor gelecek değil mi diye annesine soruyordu. Allaha sözüm vardı. Onu kocaya falan vermiycektim. Galiba sözümde durmuştum.
Dostlarım daha dün beraberdik, her zamanki gibi neşeli cana yakınlığıyla ve espirileriyle bizi güldürüyorda,hala inanamıyorum öldüğüne diyorlardı. Gözlerim bir an canımdan çok sevdiğim, sevdiğinden emin olamadığım minik kuşumu arıyordu. Cenazeye bir tek o gelmemişti. Belkide öldüğümden haberi yoktu, yada haberi oldu bilerek gelmemişti. Derken hocanın ALLAHU EKBER sesiyle, ter su içinde uyandım. Sabah ezanları okunuyordu. İçim bi hoş olmuştu. Kalktım. eşimi, çocukları teker tekep öptüm. Biraz kendimi toparlamıştım.İçimde hafif bi burukluk vardı. Minik kuşum neden cenazeme gelmemişti acaba. Onu çokmu üzmüş kırmıştım. Ama ne olursa olsun yinede gelmeliydi diyordum. Bu düşünceler içinde uyuya kalmışım.
Doğuyoruz. büyüyoruz ve gün gelecek öleceğiz. hayatın kanunu bu. Ama hayattayken en azından sevdiklerimizin kıymetini bilelim, sebep her ne olursa olsun birbirimizi üzmiyelim, kırmıyalım. En azından sevmenin sevilmenin değerini bilelim.
Günümüz kaç-göçleri arasında gırtlak gırtlağa boğazlaşanlığın elverdiğince insanın adını kötüye çıkarma gibi bir derdi var ki, her ne kadar bu boğuşmacada bütün dilek ve temennileri ziyana uğrasa da, içeriği dolu dolu güzel bir paylaşım bu yazı. Kutluyor, sevgilerimi yolluyorum.
Teşekkür ederim Seyfi bey...