Onunla

Geceleri hep yalnız kalır insanlar, çok derde düşer gönül, sigaranın dumanına ilişip soğuğun ayazında aya takılır düşler. Bu geceler merhem olur yaralarıma ,zamanı sürüp umut tarlama hasadı beklerim kasımdan kalma çiçeklerden. En sevdiğim kitapların hikayelerinden çıka gelir, yalnızlığımı kıskanırım senden. Kabukları atar büyüdükçe yalnızlık yaralarımın. Unuttum desende hep bir yerde kıpırdayan gönül bağları bam telinde çalar seni. Umut denizinde yarınları bekler insanoğlu, bittiğinde bile inanır güzel şeyler olacağına...

Kasım çiçekleridir ömür, yalnızlığın en fiyakalısından yaşar bab-ı hayatı...Bir gönülden filiz almayı bekler fidan, çiçek açmayı aht eder, ayazına yenilir yalnızlığın. Gün olur işlenir bir deftere, bir kaleme, bir toprağa ama o yalnızlığın tarlasında umut eker her yarına...

Çok uzatmadan kırılır yarınlar, kabuk bağlar, iyileşir ,kanar, sonunda yalnızlığa çıkar buralarda ?

Kavuşmayı unutan şairin şiirinde hüzünlenir bu notlar..

Yarınlar belki doğar umuda, sessiz bir son var yalnız, onla !