Optalidondan duygular

İntihar eden şairleri düşünüyorum o sürecin nasıl oluştuğunu, o an'a gelene kadar neler yaşandığını
merak ötesi bir şey bu albenisi mi var yoksa başka şeyler mi? Örneğin OPTALİDON'lar
kırmızı reçeteyle satılmazdan önce avuçlarında nasıl dururlardı pembiş pembiş...

Bizden biri Kaan İnce '' ölümün yalnızlığı yoktur ama; ölüm bir başına yalnızlıktır...'' diyerek, Nilgün Marmara yaşama karşı ölüm diyerek, Sergey Yesenin ey güzel bileklerim diyerek Paul Celan Kahrolsun Naziler Faşistler diyerek ve Nazi kamplarında kişiliği insanlığı alaya alınarak baskı yapılarak ve Seine' de son bulan yaşamı yoksa özgürlük müydü yaşadıklarından kurtuluş muydu? Sylvia Plath ilginç bir şair bu öylesine ilginç yapıyor ki kendisini bilinçli bir seçime başlamadan önce çocuklarının ölmemesi için yaşamalarını garantiye alıyor gaz sızıntısını önlemek adına...Vladimir Mayakovski üçlü bir aşk yaşıyor Olrik mi Olrikle aynı kadını seviyorlar. Aynı yatakta yatıyorlar. Silahla vuruyor kendini. Belki çoktan vurmuştu da haberi yoktu öldüğünden...

Kerizlik nasıl bir duygudur? Hep merak ederim. Mesela kendime söylemelerini hiç sevmem. Gök yüzünün bilmem kaçıncı katından "Gözünüz aydın çocuklar bir keriz daha geliyor denmesini!"

Şimdi intihar eden şairler keriz miydiler? Ne desem boş. Yaşama karşı ölüm diyen bir şair zaten bitmiştir. Oysa ölüme karşı yaşam deseydi ne olurdu acaba?

Paul Celan'ı ayrı bir parantez içine alıyorum. O ölümü ölümde O'nu çok özlemişti...

Mayakovski'ye acıyasım gelmiyor. Yaşasaydı şiirini geliştirirdi...

Plath babasıyla çok sorunları vardı . Paul'a ilişkisi vardı. Çok soğuktu...O soğukluğunun bile ısınmasına izin vermedi...Geride iki yetim bıraktı...
Fırını seçmesi Nazi kapmlarını mı düşünüyordu Paul Celan'a nazire yaparcasına ?

Hoşuma gitmez. Genç şairlerin yitip gitmesi. Mutsuzluktur bu! Hüzündür. İletişimsizliktir. İnançsızlıktır. Umutsuzluktur.

Örneğin OPTALİDONLAR pembiş pembiş bakarlarsa sakın aldanma...