Ortada Duran Koskoca Bir Yalan

Bir gün aşktan bu kadar nefret edeceğim aklımın ucuna bile gelmezdi.Şimdi o büyülendiğim sözler,iğrenmem için sıra olmuş birer neden.Aşkı seninle birlikte kalbime kazımıştım.Ölsem bile seni oradan kimse alamıyacaktı.Ama şimdi kanata kanata kazıdım kalbimdeki o seni.Oysa ne çok aşık olmuştum ben sana.Kimsenin seni elimden alamayacağını düşünürdüm.Hep bu hayalle bir sonraki günüme başlardım.Sonra bir gün aşktan nefret etmem için bir neden çıktı karşıma.Nefret etmemi sağlayan ortada duran koskoca bir yalan.
Belki de senin hiç bir suçun yoktu.
Belki de bütün suç benimdi.
Belki de benim iyi niytliliğimdendi aşka inanmam,bütün heşeye göz yummam
Belki de kendimi güvenmek zorunda hissediyordum
Belki de tek mutlu olabilme sebebim orada saklıydı.
Ve belki de ben gizlice saklanmış olan o aşkı oradan çıkartmaya çalışıyordum.
Belki de şimdi bana neden aşktan bu kadar nefret ettin diye soracaksın
Neden mi aşktan bu kadar nefret ediyorum?
Neden mi aşk kelimesini duyunca oradan uzaklaşmak istiyorum?
Çünkü: aşk diyince aklıma ilk düşen şey sen olurdun.Aşk diyince midemde bir bulantı,içimde bir heyecan,yüzümde saçma sapan bir tebessüm ve hafif bir kızarıklık oluşurdu o an.İşte nefret etmemi ortada duran koskoca bir yalan.