Özlersin ya Hani

Okuldayım şimdi,koşuşturuyoruz koridorlarda yasak olduğunu bile bile.hala bizim kızlarla teneffüslerde gülüşüyoruz,içimizdeki çocuğu öldüremiyoruz.Erkeklere takılıyoruz bazen saçlarıyla dalga geçiyoruz,bazen ise bahçede coşuyoruz hep birlikte.Sabah kalkıp gelmek o kadar zor geliyor ki bazen ayaklarım geri geri gidiyor,fakat okul bambaşka birşey,bambaşka bir yer sanki..Arkadaşlarla olmak,onlara takılmak..Sanki hepimiz ayrı dünyayız,yüz farklı,duygular farklı ama bir sınıfın içinde hep birlikteyiz. Bir pasta kaça bölünürse bölünsün bakıldığında hala bir bütündür, bunun gibi birşey.Okul evimiz gibi,fakat fazla temiz tuttuğumuz söylenemez tabi,bunun için azar işittiğimiz oluyor " evinizi de böyle kirletiyor musunuz " diye söylüyor öğretmenlerimiz,bazen kuralları fazlasıyla aşıyoruz."Sağdan in sağdan çık" tabelasına bakmıyoruz bile,bana saçma bir kural gibi geliyor!
Fakat bazılarına göre bu doğru ve biz buna uymak zorundayız.Emir kuluyuz,ama bazen eğlenmenin dozunu kaçırıyoruz,bu konudaki çekilen nutuklara tamamen katılıyorum.Dedim ya; içimizdeki çocuğu öldüremiyoruz,ne kadar küssekde bazen,aptalca şakalar yapsakda birbirimize hep bir bütün oluyoruz o sınıfın içindeyken.Tüm sıkıntılar,sevinçler ortaklaşıyor.Bazen okulda fotoğraflar çekiniyoruz,değişik yerde,farklı farklı pozlarla,çirkileşerek yada sevimli olarak bazen..Saklıyorum onları,bazen bakıyorum.Özlüyorum o günleri,hüzünleniyorum.Bazen ise gülmekten kendimi alamıyorum.
Utku'nun oburluğuna,
Hüseyin Can'ın top sektirişine,
Özgenin saçına,
Selin'in ağlayışına
.
.
.
Hayat yanımızda sevdiklerimiz olunca,ne yalanlar ne de yalnızlıklar üzebilir . Ve bir bütün olmak her şeye rağmen o sınıfın içinde.Kahkahalarımız,gözyaşlarımız orda hala,o sınıfın içinde.Bomboş şimdi,ama girince içine o sınıfın hala yerde sesler,ağlamalar,gülüşler duyuluyor.Duvarlar konuşuyor sanki.Her şeyi öğreniyoruz,ihaneti,yalanı dolanı,sevgiyi,hayatı öğreniyoruz..Tam olarak olmasada insanları tanıyoruz.Bazen yolun sonuna gelmiş olsakda,hiç ayrılmak istemiyoruz ordan,o sınıftan.Çocukluğumuzu bırakmak istemiyoruz..Ve nihayetinde ne olursa,ne yaşandıysa,hani olur ya özlüyor insan,ve geriye sadece eskimiş resimler kalıyor.!