Pardon ! Siz Yalan mısınız

Tarifi tıpkı aşk misali imkânsız, sadakat kadar kalıcıdır izleri. Tasvirine gerek duymuyorum. İnsanlar ve insancılık oynayanlar, onun tam ortasındalar. Hal böyle iken ne gerek var haya -
Ta kalıplar çizip tasvirler yapmaya?
Ben küçük bir çocuğum öğretmenim! Neden beni görmüyorsun? Sen evden beslenme çantamı dolu getirmemi beklerken, ben daha annemi beslenme çantası almaya ikna edeme-
dim ki. Annem hiç okula gelmiyor neden bilmiyorum. Gözlerinize bakıyorum ama beni görmüyorsunuz. Sizden korkuyorum. Babamda görmüyor beni bazen, hiç sormadı ki sizin
defterime attığınız yıldızı. Bende sokaktaki müşterilerime anlattım sınavlarımın ne kadar güzel geçtiğini. 'İki yanlışım var atmış soruda' dedim. Çok mutlu oldu o abla.' Allah Allah neden bu kadar sevindi acaba' dedim. Ben onun nesiyim ki öğretmenim? Neden derslerim iyi diye hiç babamın göstermediği şefkati gösterdi bana? Neden saçlarımı okşadı öğretmenim? Ama biliyor musunuz elleri çok sıcaktı galiba o abla beni çok seviyor, bende ona 'canın sağ olsun hadi parasız tartayım seni' dedim. Gülümsedi bana. Ben de güldüm öğretmenim. Ama aklım bugünlerde okuldan istenilen parada. Ben nerden bulurum ki kırk lirayı. Acaba kaç kişiyi tartmalıyım okuluma devam etmek için? Buyurun öğretmenim tartayım!
Ölen vicdanımızın ardından Fatihalar okumaktayım bu gece ben. Nasır tutmuş yüreklerimizin kabuklarını soymaktayım. Hangi birini kurtarabiliriz ki diyen dilleri anlamaya çalışmaktayım. Ben bu gece ' evi ben geçindiriyorum' ,'okul pantolonumla işe çıktım', 'pantolonum var başka ama yırtık onlar' diyen çocuğun kocaman yüreğinde solan çocukluğunu yeşertecek umutlar arıyorum. Yalan olduğunu söylemişlerdi bu hayatın, yalnız bu kadar açık seçik serpiştirmesek olmaz mı bu adaletsizlikleri?
İnsancılık oynayanlar öğretti bana,o çocuğa ,çocukluğuma...hayat on yaşımdan miras kalan gülücükler değilmiş. Tebessümümle tüm dünyaya mutluluk saçıp küçük sarı çiçeğin üzerindeki kelebeği izlemek, dünyalar tatlısı olup çürük dişlerimle şekerler yemek değilmiş.
Dedim ya tarife gerek yok. Hayatı sokak lambalarının altında uçuşan kar tanelerinde, cılız bir çocuğun pörsümüş hayallerinde , yapmacık gülüşlerin içinde, sıska bedenlere kör olmuş güneş gözlüklerinde arayın...
O çocuğun gülümseyişinde ki masumiyette yaşamaya, yemin etmişlerle mümkün galiba kurtuluş. Sanırım vicdanları parçalayıp kabuk bağlamış yürekleri kanatmak gerek. İçlerine birer avuç şefkat serpiştirmek gerek. Ben mısır koçanlarından bebekler yaparken on yaşımda, kaldırımda çürüyen bir çocukluğu görmeyen gözlere mil çekmekte kurtuluş. Hadi şimdi ikna edin çocukluğunuzu yalan olmadığınıza! Hadi şimdi söyleyin ben gerçeğim ama; on ikide eve girip hasta kardeşine muz alan o çocuğun gözlerindeki yaşı görmedim deyin. Onun elleri üşüyor ama ; ben çoktan kvırdım dizlerimi kocaman ellerimi aldım başımın altına onun rüyalarının üstüne kabuslar saldım deyin. O büyür bir şekilde ama ben her uykumda daha da küçüldüm deyin. Hadi söyleyin pardon ama siz yalan mısınız?
Dediniz ya hangi birini kurtaracaksın? Bataklıktan çıkarabildiğimi kendi masumiyetiyle tekrar yıkayacağım.