Pendik Musiki Derneği

Geçen hafta sonu , bir sezonun emeğinin karşılığının alındığı,sanat adına en değerli kazanımların sergilendiği konserdeydim.O sıcağa rağmen inanılmaz bir kalabalık vardı salonda.Sanat güzel şey bilirim bilmesine fakat bunu bu konserle bir kez daha anlama ve yaşama fırsatı buldum.Her hafta sonu belli bir saatte kızımı Keman kursuna götürüyordum ve o saatte sadece on bilemedin on beş öğrendi oluyordu farklı farklı dallardan.Sunuş yapılırken kavrayabildim ne büyük bir aileye dahil etmişim sevgili kızımı.Meğer ne çok dal ve kursiyer varmış o yuva sıcaklığındaki derneğimizde.Önce öğretmenler solo ve koro olarak eserlerini sundular.Öyle emektarlar ki yazmakla anlatılacak gibi değil.Yaşamak lazım o atmosferi.Sonra 0-5 yaş balerinleri çıktı ve gösterilerini sundular ,onları 5 yaş üstü balerinler izledi ki enfes bir çalışma ve düzenlemeydi.Hele piyano hocası ve solist diğer hocanın bir mini konseri vardı ki salon alkıştan adeta yıkıldı.Daha sonra keman kursiyerleri solo konserlerine başladılar.Dördüncü sınıf geçme hediyesi olarak benden keman ve keman kursu talep eden kızım ikinci sırada sahne aldı.Bu kısacık süre zarfında böyle güzel bir solo yapabilmesinin de emeği olan hocasına ne kadar teşekkür etsek azdır.Şahsen bana şu yaşımda çık üç yüz kişinin önünde bir şiirini oku deseler ayaklarım titrer ve sanırım çok zorlanırdım.Ama kızım o küçücük yaşına rağmen beni bile hayrete düşüren bir performans sergiledi.Düşünsenize o alkışların onda oluşturduğu o ilk güven duygusunu ve bize bahşettiği gurur ve mutluluğu.Ağaç Yaşken eğilir atasözünün doğruluğuna nazire yapar gibi her çıkan minik sanatçı enstrümanının ve eserlerinin hakkını sonuna kadar verdiler.Daha sonra hocaların halk oyunları ekibi sahne aldı.Onları Piyano öğrencileri izledi ve onlardan sonra gitar öğrencileri.Arada solo arya,hafif müzik ve diğer türlerden enfes parçalar vardı.Viyolonsel dinlemek ayrı bir keyifti.Bir ufak akordeon öğrencisi vardı ki, geleceğin büyük sanatçılarından olacağına hiç şüphe yok.Yaklaşık altı veya yedi parça çaldı en son Onuncu yıl marşı ile noktaladı ve bütün salon tek ses olarak marşa eşlik edildi.Altını çiziyorum her yaştan insan tek yürekti.Bu tarifsiz birliktelik duygusu büyük haz verdi bana.Sanat olmasa bir yanım yarım kalırdı diye düşündüm izlerken.Sanata ve sanatçıya daha çok önem verilmeli ve desteklenmeli ki, güzel yürekli,başarılı ve adam gibi adam olan sanatçılar çoğalsın bu memlekette.Nihayet konser bittiğinde kimse salondan çıkmak istemedi desem yeridir.Doyamadık yani bu resitale.Bize böyle güzel bir duyguyu yaşattıkları için tüm o minik canlara ve onlarda emeği olan bütün hocalarına,Pendik Musiki Derneği ailesi ve yetkililerine minnettarım.Büyük bir ailemiz daha oldu ve biz o ailenin bir ferdi olmaktan onur duyuyoruz.
Sanatsız kalmamanızı dilerim.
Saygılarımla