Resimdeki Dostlar

Elimde eski bir resim.Eski dostlar,hep birlikteyiz. Yürekte yer edinmiş Güzel insanlar. Her biri ayrı bir hikaye aslında benim için. Hepsini ayrı ayrı tebessümle hatırlıyorum. Onlar benim gençlik yıllarımın yol arkadaşları. Birlikte Büyüdüğüm,aynı topun peşinde birlikte koştuğum, birlikte ağız dolusu kahkahalarla güldüğüm, ÖSS ayağına rakip gibi gösterilselerde hep birlikte aynı sınava hazırlandığım dostlarım. Araya giren onca zaman yavaş yavaş siliyor suretleri aklımdan. Ama her baktığımda bu resime anımsadığım yüzler yaşanan onca güzel anıyı tekrardan çıkartıp önüme seriyor. İlginç olanı nedir biliyor musunuz; yüzleri unutulmaya yüz tutsada onca geçen zamanda yaşadıklarım, anılarım her biri hala dünmüş gibi aklımda. Nedendir bilmem, Hiç bir arkadaşımı unutabileceğimi düşünmem aslında. yeterki tanıdığım, vakit geçirdiğim zaman sarfında değer verdiğim biri olsun. Unutulması da, devamlı hatırlanmasıda insanın içimzde nekadarlık bir yeresahip olduğuyla alakalı aslında.
Insan ilişkilerinde, o ilişkinin kendisi için ne kadar önemli olduğunu ister istemez sorguluyor. yıllar geçince ve tazelenmedimi ilişki eskiyor ve yüzler yavaş yavaş siliniyor. Tamamen unutulr mu bilmiyorum. Şimdiye dek hiç böyle birşey yaşamadım ama varsada tamamen unuttuğum kimse ohh iyi yapmışım demekten daha ileri gidemiyorum:) ama şunu biliyorum ki olaylar, mekanlar ve anılar kişilerden daha da kalıcı. Zaten Birine kendimizi hatırlatmak istediğimizde olaylardan hareketlenip anlatmamızın sebebi de bu değil midir?

-Merhaba Nazmi beni tanıdın mı?
-Kusura bakma ya Çıkaramadım?
-Akçay da birlikte gondola binmiştik, ben üstüne kusmuştum.hahaha..

biraz tuhaf bir örnek belki, tuhafdan çok iğrençdir de. ama Olayların kişilerden daha kalıcı olduğu gerçeğini gösteren güzel bir örnek oldu. çünkü hiç kimse gondolda birlikte sallanırken üzerine kusan ve yıllar yıllar sonra karşısına çıkan birini hatırlamaz. daha doğrusu öyle biri vardır öyle bir olay yaşanmıştır ama söz konusu kişinin suretini hatırlamaz.Ama bu olay sürekli aklınızdadır. Ve orada o adamı medeni davranma ayağına dövmediğinize pişman olup yıllar sonra karşınıza çıktığında kafa göz dalmayı hep içinizden geçirmişsinizdir.

-hmmm demek sendin o.
-evet, Seni tekrar göreceğim aklıma gelmezdi.
-yaaa benimde
ve dalarsınız.

Peki bu olayı karakolda nasıl anlatırsınız
o da sizin marifetiniz artık

-komiser bey bu adam 10 yı önce gondolda üzerime kusmuştu ve ben o pis kokuyla otobüste milletin iğrenç bir mahlukmuşum gibi bakışları içerisinde eve dönmüştüm. O gün and içmiştim Bu herifi elime geçirirsem bir daha kesin dövecem diye. Kısmet bugüneymiş.
-Peki evladım serbestsin. Hadi evine git.

İyimser bir son oldu sanki. Hepimiz de biliyoruz ki bu böyle bitmez. asıl son şöyledir.

-yaaa demek öyle. Evladım adam öldürme suçunun bile üzerinden 10 yıl geçti mi cezayi işlem yapılmıyor senin amacın kim sölesene? Atın bu ileri zekalı arkadaşı içeri de hafızasından 10 günden öncesini tamamen silsin... Yaw işimiz gücümüz yokmuş gibi kimlele uğraşıyoz be. 10 yıl önce üzerine kusmuş muş.
- Seni de unutmicam komiser....