Ruhum Epsilonda

öylesine karışık ki herşey...
gitsem gidemediğim ,kalsam da kalamadığım girdaptayım.savrulmaya razıyım ama varolduğumun yanıbaşındayım .nefesimi aldığımda içime o bile ağırlık veriyor,verir mi insana?
rüya olsun herşey ,rüya iyimser bir cümle yaşadığım kabusa bakılırsa...
hissettiğim ne bilmiyorum,sadece çok ağır taşıyamıyorum.kendimle yazışmamın bilmem kaçıncısı ama
hiçbir cevap huzura erdirmedi henüz,cevap kendimden olsada...
aşk kırıntısı diyemem kalan o değil içimde,sevgi diyemem hakkını veremedi gönlümde...
kendimden korkuyorum,yani ruhumdan;yapayalnız benliğimi sürükleyeceği noktadan,kendimden korkuyorum...
geçen koca çınar yıllarım nasıl da devrildiler,acı içinde kıvrandırarak beni...öyle üzgünüm ki...
yaşımla büyümek istemedim ki,daha önce büyümeliydim,daha önce görmeliydim.göremedim ki...
yaşamak gerekliymiş,değildi.yaşanan hergün ölmeye bedeldi.
gönlümün kırılganlığı geçsin artık,kalbim zorluyor beni... acı belki çektiğim.kime ?niye değer ki?