Ruhumdan Ayrı Düştüm

Bir zamanlar köşeme çekilip hayallerime daldığımda hep iyi şeyler olacağını hisseder ya da buna inanmaya çalışırdım. Birşeyin bir anlamı varsa ona bir anlamda ben yüklerdim çünkü içimdeki heyecan sığmaz her defasında taşardı.. Akıp giden zaman ordan oraya sürüklerken benliğimi,bedenimi,ruhumu derin bir haykırışın içinde buldum kendimi.. O hayallerinin peşinden koşan çocuğun yüreğini geri istemek!! Birşeyleri yaşadıkça hep geriye bakar olmanın acısı yüreğimin bir köşesinde cayır cayır yanan cehennem ateşi gibi kor.. Hayatın önüme çıkardığı engelleri bir bir geçerken kazandığımı sanırdım aynı zamanda kaybettiğimi görememişim.. Umutlarımın ateşi bir yanıp bir sönerken birşeylere tutunmak,ayakta kalmak,herşeye rağmen direnmek ne zor.. Peki bunca zorluğun içinde istenen nedir? Sadece sevgi.. Herkesi ve herşeyi ayakta tutan yaşama amacımız hayatımızı sürdürebilmemiz için hava gibi,su gibi ihtiyacını hissettiğimiz arkamıza bakmaya gerek görmeyeceğimiz saf bir sevgi.. Tozlu bir sayfada gördüğüm şu dörtlük herşeye tutunmaya yeter belki..

Ruhum ne rahatlığı sever ne esareti
Bilirim rahatken sıkılırsın,esaretindeyken kaçarsın..
ve yine bilirim ki sen;
Hem kaçan hem kovalanansın..

Bu gel gitlerin sonu var mıdır yoksa hayat bunun çevresinde mi döner bilmiyorum. Bazen kara bulutlar dolanır tepemde yağmuru için katlanırım ona, Bazen de sessizliği,huzuru,yalnızlığı özler karanlığıma kaçarım.. Yüreğim haykırıyor yine "Sensiz yaşanılanların adı sevda olmaz açmaz yüreğim kapısını dünyaya gönül gözüm gözlerini kapatır sevgi dolu yüreklere sadece seni ister...Sevgini tatmak için..."

Sen hasretle beklenen sevgili çık gel artık!