Şakşakcılar - 1

Bir İleri İki Geri

Cumhuriyet'imizin ilk yıllarından sonra genelde sağ partiler iktidar oluyor ve ülkeyi yönetiyorlar. Kendimi bildim bileli halk hep ağlıyor. Neden, bu halk hem aklına yatan partiye oy veriyor, hem de devamlı mızırdanıyor.
Neden acaba.
Ülkenin anası ağladığının farkında olduğu için mi, yoksa kendi başına geleceklerin farkına vardığından mıdır bu mızırdanma.
Gelin gibi hem ağlar hem gider bizim yurttaş. Hem mutsuzdur hem de kendisini sömüren, soyup soğana çevirenlere rey verip mührü teslim etmekten geri durmaz.

Kendini idare etmekten azicler, hayırın-şerrin nereden geleceğini kestiremeyenler, cılızlıklarına-acizliklerine bakmadan dini idare etmeye-himayesine almaya mı çalışıyorlar. Varsın olsun, ülkenin anası ağlasın, ben sürüneyim yeter ki din kurtulsun mu diyorlar.
Yoksa kandırılıyorlar mı acaba.

60 yıldan beri komünist ve kapitalist cephelerin arasında şamar oğlanı olduk. Onların amansız propagandalarına, baskılarına maruz kaldık. Bir de ırkçı ve dinci faşistler vardı. Semitistler, Samici emperyalistler vardı bir de.

Seçimler yapılıyor. Oylar alınıyor-satılıyor. Hükümetler kuruluyor. Hep aynı laflarla halk oyalanıyor, kandırılıyor.

Meydan bomboş, karışan görüşen yok. İtiraz eden yok. Sesi çıkanın ağzına süpürge sapı sokuluyor. Yalan dümenle seneler geçiyor. Yurttaş zavallılaşıyor, yeni yeni zenginler türüyor. Güç ve para, haksız ve dengesiz bir şekilde yarmanın-baltanın, basitin eline geçiyor.
Bazı ülkeler zaman tünelinde ışık hızıyla ilerlerken, ülkemiz ardiyeye kaldırılmış demode eşya gibi çürümeye terk ediliyor.

--Durmak yok.. Yola devam...
--Siz buyurun, şen ola- harman ola, yolunuz açık ola.
--Doymak yok... Yolmaya devam...

Müsadenizle