Sana Borcum Yok

Artık dükkânların önünden geçerken camlarda saçlarıma da bakmıyorum, kimselere de elimi hafif yukarı kaldırıp, başımı da hafif önüme eğmiyorum, kimselere selam borcum da yok artık. Bütün manolyalarım solmuş, kardelenlerim kurumuş, mimozalarım dökülmüş, hiç birine de su borcum kalmadı artık. Yılların izleri yüzümdeymiş, saçım aklara doymuş kime ne, aynalara da tebessüm borcum kalmadı artık. Hala bıraktığın yerde duruyorum, bir adım borcum da yok yürüdüğün yollara... Yok...