Seni Görüyorum
Küçük bir çocuk bir keresinde babasına sormuş: "Baba hayvanlar neden ağlamaz?"
"Bu çok güzel bir soru evlat,"... diye yanıtlamış babası ve düşünerek..; "belki de üzgün değillerdir"... diye cevaplandırmış soruyu. “Ama sen neden bazen üzgünsün baba? Hayvanların üzülmesi gerekmiyorsa, biz insanlar neden üzülelim ki?"
"Eh..," demiş babası, "üzülüyorum çünkü endişeleniyorum. Para için endişeleniyorum, sana bir şey olacağı için endişeleniyorum, rahatsızlığında büyükbaban için endişeleniyorum ya da alay edildiğinde, kardeşin için endişeleniyorum. Ayrıca dünyadaki savaşlar ve açlık konusunda da endişeleniyorum. Bütün bunları düşünmek beni üzüyor."
Bir süre sonra küçük çocuk, "Sanırım hayvanların neden ağlamadığını anladım. Üzgün oldukları için ağlamak zorunda değiller çünkü asla düşünmek zorunda değiller."
Muhtemelen biz insanlar için her zaman çok fazla düşünmemek daha iyi olurdu. Böylece kendimizi bir iki gözyaşından kurtarabiliriz bence. Yeni bir gün ve bugün düşüncelerimde hafifliği seçiyorum....
Sevdiğimiz insanlarla bile, doğru hissettiğimiz şeyleri yapmadıklarını ne sıklıkla fark ediyor ve görüyoruz? Gerçeğimizin “en mükemmel gerçek” olduğuna inandığımız için çocuklarımızı, meslektaşlarımızı, arkadaşlarımızı veya diğer insanları ne sıklıkta kelimelerle veya zihnimizde azarlıyoruz????
Bu da hayatımızın yönetmeni olarak tekrar... tekrar... oynadığımız birçok filmden biri değil mi?
Hepimizin birbirine bağlı olduğunu ve hiçbir şeyin birbirinden ayrı olmadığını fark ettiğimde..., kendi egomun bana nasıl olması gerektiğini söylediğini giderek daha fazla anlıyorum... ama bu doğru mu?
Bunun “doğru” olduğu... doğru mu????
Eğer bugüne ve bu günlere yakından bakarsam, sevgi dolu bir kalple incelersem, tanıştığım herkese kalben: SEN BENSİN VE BEN SENİM dersem... o zaman nasıl görünür????
Aşk kin tutmaz, aşk, eğerler ve amalar olmadan sever. Duygularımız..., düşüncelerimiz ve eylemlerimiz durmaksızın dolaşmakta ve kendilerini yeniden yaratmakta!
Sizce de..., kıskançlık, öfke, küskünlük, güvensizlik, düşüncesizlik, kendini yargılama vb. duygulardan uzak hareket ederek, barış ve sevgi içinde yaşamamızı sağlayan bir otomatizm yaratmak çok daha mantıklı olmaz mıydı?
Bugün "her şey" ve "herkes" için sevgiyi seçiyorum ve bu günleri de büyük bir özenle ve sevgiyle hayatıma ekliyorum. Bu, kendimi yargılamadan tanımamı sağlıyor, içimdeki düşünce veya yargı eksikliğinin hala kontrol altında olduğu yerde... Gözlemliyorum ve tanıyorum, dönüştürüyorum ve yeniden programlıyorum kendimi!
Bugün düşüncelerimi “tüm kainatın ve sebeplerin sahibinin” sevgi dolu ellerine bırakıyorum ve ondan.., kalbimde ve dünyamızda barış yaratmak için, düşüncelerini vermesini istiyorum.
Saygılarımla
Mehmet, Aydınlıoğlu
