Seni Seviyorum Gülsünüm...

/gülsünüm
düşlerimde dokunuyor leylak ölüm/


Hani hayallerimiz vardı cami avlusunda su içen kuşlara dokunacaktık, avuçlarımıza sürdüğümüz akşam sefalarının gözyaşlarının ıslaklığında....

Elma çiçeğine aşık olan serçenin sağ kanadına Şems,sol kanadına Mevlana yazacaktık...

Sen neye üfleyecektin gül kokan nefesinle,ben aşka dönecektim...

Ve sen gittin...

senden sonra buralarda çalan tüm şarkılar,sürüsünü kaybetmiş kuşlar gibi hüzünlü ve yalnız kaldı...

en güzel zamanlarında yoldular,annelerin mezarlarına ektiğimiz gülleri,sensizliği taşırken geceye,bir yanı kırık mihengimizin üzerine doğan günün acısında....

düşlerinde büyürken astılar,mezar taşlarına fatihalarla ağlayan gül kokulu çocukları
umudumuzu üşüttü,titretti hayat adı verilen yağlı urganlar...

korktuk,bir anne aradık,koynuna sokulacak ve saklayacak,bulamadık...

senden sonra çok acılar büyüdü gidişine,çocuk acılar,unutmadık,unutamadık
unutturamadık

ay ışığının nezaretinde,hüzün duvarlarına oturup,ayaklarımızı saldık
belki bir gece Kehkeşanlar,bizim içinde yanıp
senden bir haber verir diye

bekledik,gör ki geceden fışkıran gözlerimize
kahırlı bir karanlık,ölüm ve kendine kırgın Neşet türküleri idi...

ama ağlamadık,çünkü sana sözümüz vardı,umuda uçan kuşların menziline,göz yağmurlarımızdan ,adı şiir olan pınarlar kuracaktık...


şimdi,bu izbe şehrin ırmakları,derin ve yitik bir yanılgıya akıyor,yalnızlıklarında çürümeye terk şairler,efkarlı şiirlerini yanılgıda yüzdürüyor...


haberin yok,senden sonra,Mevlana'nın yalan Şems haberlerine hediyeleri misali
yanılgının adını umut koyduk...


dön gülsünüm dön...
ayrılıklara karışan gözyaşlarım toprak kokusu vermiyor....




seni seviyorum gülsünüm...