Sensin Beklediğim

Bir boşluğa düşüyorum. Düştükçe karanlık, korkuyorum... Düştükçe soğuk, üşüyorum... Düştükçe kayboluyorum.
Bi ara başımı kaldırıp bakıyorum. Ellerin orada, görüyorum. Uzanıyorum ama yetişemiyorum. Ne olur tut ellerimden, bırak tutunayım sana.
Biliyorum sensin o...
Karanlığımı aydınlatacak, yüreğimi ısıtacak, hayatıma renk katacak adam. Biliyorum sensin...
Hadi tut ne olur ellerimi, değiştir yönümü... Sarıl yüreğime, ısıt...
Derken ellerini uzatıyorsun. Gülümseyerek bakıyorken sen bana, tam da ellerinden tutacakken ben... Uyanıyorum...
Kim bilir kaçıncı uyanışım bu aynı rüyadan. Her uyanışta büyüyor içimdeki boşluk. Gözümü her açışımda bir kez daha sensiz kalıyorum...
Hadi bırak bütün rüyalar sensiz, yarım kalsın. Ama ne olur yarına ellerim, ellerinsiz başlamasın......!