Sesimi Duyan Var Mı

Ev kimisi için uzak kimisi için yakındır. Kimisi için sıcaktır kimisi için ise sıcaklığına sıcaktır da o sıcaklığı hissedemeyeceği kadar uzaktır. Ev midir vazgeçilemeyecek olan hayaller mi yoksa vazgeçilemeyen her ne şart altında olursa olsun yaşamak mıdır?

Yurt kimliğine bürünmüş, eşkâli değişmiş bir hücre evinde; kitap, defter ve okul, mürekkep, kalem ve hayaller ne anlam ifade edebilir?

Ateş... Sadece ateş! Ve belki ölüm, belki kurtuluş...

Takvimler 29 Kasım 2016'yı gösteriyordu! Sadece on üç ay önce... On üç! Hiçbiriniz hatırlamıyorsunuz ayrıca şimdi ve o zaman da hiç biriniz orada yoktunuz.

Şimdi Attila İlhan'ın Cinayet Saati şiirini şöyle bir hatırlayıp geçme vakti. "Onüç damla gözyaşını saydım / Sövüp saydım / Şafak nabız gibi atıyordu / ... / Hiç biriniz orda yoktunuz. / ... / Polis katilleri arıyordu."

Şöyle bir haber düştü, devlet gibi siyasal islamla yönetilen, haber kanallarına: Aladağ'da öğrenci yurdunda yangın!

Ateş düştüğü yeri yakmıştı. Hiçbirimiz orada yoktuk!

Daha sonra bu yurdun resmi bir yurt olmadığı, bir tarikata ait hücre evi olduğu anlaşıldı. Yeşil sermayeleri artsın diye yoklukla sınav ettikleri vatanın pırıl pırıl çocuklarını gönüllü esir ettikleri bir hücre evi...

Evet haber yurt yangını şeklindeydi ama aslında süleymancılar yanmıştı!

Ve bugün anladık ki ateş inananları yakmıyordu.(!) Çünkü orada yanan ve ömürlerinin baharında kömür olan 11 çocuk hayatta değilken o tarikat ölümsüz gibi yaşamaya devam ediyor!

Şu haberi okuyun; beyanat yurt müdürüne ait: "Adana'nın Aladağ ilçesinde Süleymancılara ait yurtta meydana gelen yangının ardından Süleymancılara ait Akören köyünde kız ve erkek olmak üzere iki, Kökez ve Kıcak orman köylerinde de birer yatılı erkek yurdu olduğu ortaya çıktı. Kıcak köyündeki yurt yöneticisi Aladağ'daki yangına ilişkin soruya kızarak 'Biz Süleymancıyız. Yurtaki kızlarımızın yanması Allah'ın takdiri. Onlar şehit oldu' dedi."

Ben yaşayan bir ölüyüm 29.11.2016'da öldüm. Otuz sekizinci yaş günümde... İki yaşında bir kızın babasıydım...

Vicdan varsa dine gerek var mı? Madem din var öyleyse bu coğrafya da vicdana hasret kalmak helal mi?

Dinci bir derneğin para toplamak için kullandığı broşürdeki cümleyle bitireyim yazıyı: "Sesimi duyan var mı?"