Sessiz Düşler

Kaderim uyuyor.
Derin derin uyuyor Hasretlerim,
Gölgesini nemli gözlere gizlemiş,
Gönül kapıları kapalı,
Tüm umutlarım yitik,
Raflarda okunmadan tozlanmış kitaplar gibi.

Maskeler takılmış, ardında olanı bilmiyorsun,
Özlem, hasret, acı nedir? bilmiyorsun,
Bu acı ki ayak ucundan başlıyor yükselmeye,
Ulaşıyor yaralı kalbe, sonra,
Ta saçların diplerine ulaşıyor,
Tıpkı ağrıların damardaki akışı gibi.

Ve zamanın gölgesi yükseliyor ağır ağır,
Örtüyor tüm özlemleri, anıları ve acıları,
Örtüyor yorgun düşmüş bedenleri,
Ve sonra hatırlar gibi oluyorsun,,
Ve bir gün sadece, unutuyorsun...

Ve yükseliyor,
sadece tek bir dua, yükseliyor semaya,
Sonsuz olan ışığa, gökyüzüne,
Ruhun yükselişi gibi, sonsuzluğun sahibine,
Tek başına değil, tüm dualarım orada saklı,
Ya Sen işte kaldın tek başına, yapayalnız.

Puslu odalar içinde yalnız, zifiri kararlılık içinde,
Yapayalnız, bensiz yapayalnız,
Ve korkuyorsun, çünkü,,
Bilemiyorsun dualarımın ışıkta kalıp kalmayacağını,
Veya kabul görüp ahım sana ulaşacağını,
Korkuyorsun biliyorum zamanın içinde kayıp olmaya,
Adının bende yok olması, yıldızlar gibi düşüp yok olması gibi,
Bir kara gölgesin artık gönlümün derinliklerinde,
Biliyorsun gönlümde hakim gam ve sessizlik, ebedi derin sessizlik...