Sessiz ruhlar

Bir gece yarısı vuruyor ayın ışığı sırtına ve tedirgin yüreğim. Parmaklarım arzulasada tenini,uzaklar neminden. Sessiz sözcüklerim kırmamak için oturuyorlar beynimin bir kenarında. Ve sen yine gülüyorsun ulu orta, bir kelebek konuyor göksüme midemden ayrı. Gecemi güzel eyliyorsun adeta.
Zamanın nasıl geçtiğini anlamıyorum sen yanımdayken. Sabaha karşı martıların çığlıklarıyla süzülüyor gözümden 2 damla soğuk yaş. İnip çıkan göğsünü izliyorum,nefes aldığını biliyor olmak iyi geliyor ruhuma. Uyuyorsun,belki mutlusun rüyanda. Tekrar tekrar farkediyorum kirpiklerinin uzun olduğunu. Kendimi salmak istiyorum göğsünden bir kuş gibi aşağı ama korkak ruhum. Sana seni sevdiğimi söyleyemeyecek kadar üstelik.
Ruhumun sessizliğine gömülüyorum bu gece. Güneşin ilk ışınları saçlarına vuruyor. Öyle güzelsin ki,günler seni sayıyor,rüzgar seni seviyor adeta.
Yataktan usulca kalkıp camdan bakıyorum. Gün neşeli belli gökyüzünün renginden ve ben yorgunum bu gün en çok sessizliğinden.