Sevdik

Her şey tertemizdi.Tabii bir zamanlar.Sevginin en saf halini yaşadık.Sevmemek yoktu o zamanlar.Gözlerimizin içindeki o sevinç,çocuk olduğumuz içindi.Aksi zaten hiçbir zaman olmadı.Ne zaman büyüdük,işte o zaman her şeyin zorluğunu tattık.Önümüze bir bir engeller dizildi.Hani çocuktuk ya oyunlarla büyüdük,oyunları hep sevdik ama günün birinde insanların üzerimizde oyunlar oynayacağını hiç hesap edemedik.Zaten edemezdik de.Çünkü biz,sevginin en saf halinden geldik.Hayatımızın merkezine koyduğumuz insanın,hayatımızın içine edişine rağmen,duamızı ondan esirgemedik.Düştüğümüz zaman el uzatmayan insanlara günün birinde biz uzattık.Peki sonra ne oldu biliyor musunuz? O uzattığımız eli bırakın kolumuzu kanadımızı kırdılar.Hayat ya bu,işte en saf halimizden vurdular bizi...