Sevemedim ben yaşamayı..

Hüzün biçtim, gözyaşı açıyorum..
Kaderimden sakındığım onlarca tebessümümü aldım , kimseye ihanet etmeden gidiyorum..
Varışlarımın çok uzak olduğu tenha sokaklarda arıyorken sevdayı kimsesizliği can edip soluyorum her nefeste..
Buram buram yalnızlık..
Kabuslarım yolumun üzerinde koca bir kara çalı, yüreğimi kanatıyorum ve içlerinden sağlam çıkabilmek ümidi var..
Her adımda azalan..
Her adımda adına bulaşıyor göz yaşlarım kimseyi umuruma takmadan ve kimsenin umudu olmadan ben yine tek başıma kimseye görünmeden
Yitiyorum..
Yitirdiklerimin gölgesinde kalıyor varlığım..
Ve ben bir akşam üstü gidişini izlememek için atıyorum adımlarımı da sen hiç olamıyorsun ardımdan izleyen
Ben giderken hep tek başıma oluyorum..
İçimde ne varsa soluk benizli denize kusuyorum ve ben bir akşam üstü kimsesizliğimi bam telinden vuruyorumda sen hiç olamıyorsun gözyaşlarımın sırdaşı
Bir sen olamıyorsun bir de biz olamıyoruz..
Kader kederin kulağına bir şeyler fısıldıyor senin adın benim adımlarımı uzaklaştırıyor kedere bir tek kelimeyle susuyorumm..
Susuşlarda ne ölümler gizlidir bilirsin
Ben ölümlere ölümsüzlüğü anlatırcasına susuyorum..
Susuyorum da kan damlıyor cümlelerimden..
Ve ben sabaha karşı kendimi virane bir sokakta buluyorum
Çokta bayılmıyorum yitirdiklerim ve yitirilişlerime..
Mecbur bıraktıklarım ve mecbur bırakılan bir yarım da eşlik ediyor, dilimde aynı yemini geveliyorum..
Söz verişlerim ve aldıklarım çok uzak..
Nasıl da sevmişim ben bu tatsız cümleleri..
Kabuslarıma en güzel oyunu oynarken bir tütün kızıllıgında soluyorum sabahın nemli gözlerini..
Ve ellerinden öpüyorum hayatımın onca tekliğe ve terkedilişe ragmen hala ayakta ve hala benimle..
Kutluyorum sadık kalan bir parçamı..
Ama ben hiç olamadımki kendimle, bir ben sevemedim ki kendimi..
Bir ben alışamadım kendime, her aynaya bakışım biraz daha yabancı..
Bir ben yakıştıramadım gülümsemeleri kendime de uzak durdu bana gamzelerin..
Sende kalsın üstü kalsın sevdandan ve senden yana ne varsa ben hakkıyla aldım bana düşeni..
Bir bulut olup tenha bir sabaha uyansam pamuksu dokunuşlarla sevsem gökyüzünü
Bana da düşmez mi bir damla yaşamak ??
Kabullenmek gerek yalnızlık oyununda ki son perdeyi
Ve sevebilmek başka renkleri..
Kabuslara tebessümleri öğretene dek yılmadan..
Kaçabilmek, kurtulabilmek..
Ellerimizi kanatmadan bu kimsesiz sokaklarda
Hoşçakal demeyi başarabilmek..
Hoşçakal hayat..
Sevemedim ben yaşamayı..