Sevgili Oğlum

Sevgili Oğlum;

Sana bir hayat borçluyum , oyunun en güzel yerinde bitmeyecek.

Sana, tıpkı yanından ayırmadığın boyaların gibi renkli bir hayat borçluyum.

Yaşından büyük kelimelerin , kocaman kalbinle , çabucak büyüyen çocuklar gibi . Belki yıllar sonra , bunu okuduğun da,

çok sevgi dolu bir annem varmış, dersin.

Sana, gönderilmemiş bir mektup bırakıyorum.

Sevgili oğlum;

Seni taşımak, büyütmek, sevmek Rabbimin bir hediyesiydi,emanetiydi. Lâkin bir gün , bir kadını sevdiğinde

Unutma ! Seni sevmek onun kendi seçimiydi…

Ona rabbinin bir hediyesi, emaneti gibi davranmalısın.

İyi günde, kötü günde sözünü unutmayasın.

Ben annen olarak , sana ‘annen’ olduğum için yanındayken,

Eşinin hiç bir menfaat ve mecbur olmamasına rağmen senin yanında olmayı seçtiğini unutma…!

Onunla geçireceğin ömür , benimle olandan daha fazla.

Ev dediğimiz şey dört duvardan ibaret. Sevgin ile yuva yapabilmeni diliyorum.

Sevgili oğlum,

Öfken hiç bir zaman sevginin önüne geçmesin.

Ve sakın ‘seni seviyorum’ demekten utanma.

Sevdiğini söylememek başkalarına fırsat vermektir.

Kimse senin sevgisizliğinle çirkinleşmesin.

Ağladığında sarıl, güldüğün de onunla gül.

Acısıyla dalga geçme, mutluluğunu kıskanma.

Sevgili oğlum, biz kadınları mutlu etmek çok kolay, sen zoru seçme…

Seni seviyorum oğlum.

Bir gün beni anlarsın.