Sevgili "S"

sevgili S;

'sen gelince aklıma
ölümü bile unuturum aslında'

diyen bir şairciği tanıyorum ben...

ölümle sevdayı,sevda ile kendinde olması gerekeni örtüştüren bir düşüncenin dile gelişinde azraili yok sayan bir deli şairciğin söyleminde ne kadar gerçektir ki ölüm! ..ölüm yare varmaktır onun dilinde; ötesi yoktur, kayıptır, yalandır...hani bir de bilse 'yar' kimdir! ? belki de yoktur böyle birisi, hayaldir, uzak bir ülkedir, gidilmemiş şehir, kapısı aralanmamış gecedir...bunu da bilmez bu şaircik...duvarının ötesinde varolandan habersiz, ölümüne bir aşkı tazeler sadece kendinde...kızar bazen ve 'dön değirmen taşı, dön..' diye seslenir dünyaya...ses vermez dünya, yoktur ağzı dili ya, onu seslendiren insandır...bunu bilir, bunu söyler daima...sözleri içine sızdırdığı sevgi, hesap sorar bazen ondan...şaşırır, kekeler...keke bir şaircik, şair olmaz hiç bir zaman oysa...içine kapanan karanfiller gibi korkar dalına tüneyen böcekten...böcekse böcektir hani! ..hain şey!..yer bitirir karanfilin taç yapraklarını...

'güller yapraklanır birden
ve gül gibi bir gül açar kırmızı
uzanıp sana veririm
kokla haydi, çoğalacağım'

duygusuna yatan gelecek ve anne olma kuşkusu sarar şairciğin ruhunu...derken sahiden de açar güller...kokmak ve yeni ölümlere kanat açmak için...

birini sana uzatsam alır mısın sevgili S!?..