Seviyorum
Seviyorum sıradışı olmayı,insanların beni garipsemesini. Seviyorum hayellerimin sadece bana ait olmasını,anlatılamamasını .Seviyorum hafızalarda unutulan olmayı,sessiz olmayı.Hayata kimsenin bakmadığı bir pencereden bakmayı seviyorum ben.Hayat kimilerine çeşitli lezzetler , kimine çürük çarık şeyler sunarken ben önümdeki tabak boş, izlemeyi seviyorum.Sadece izlemeyi…Kimileri sevindiğinde sessizce kahkahalar atanım ben kimileri gözyaşlarına boğulurken köşede hıçkırıklarla ağlayanım ben.Ben ki şu hayata en büyük iz bırakanlardanım ama ben biri beni gördüğünde gözlerin bende olmasını değil ,insanların gözünde sıradan olmayı ama en büyük gizemlerden olmayı seviyorum ben.Ben binlerce gizli kahramanlardan yanlızca biriyim.Ama beni gördüğünde tanıma olurmu ?Çünkü ben bunu seviyorum…
Hem sıradan hem de gizemli olmak çok ilginç bir bakış açısı da yapmak ne derece mümkün onu bilemedim :)) hoş geldiniz