Sevmez Aşk

Suya sabuna değmeden bir kalbin penceresi açıldı yine; sultan yalnız ve ürkek bakarken pencereden, hiç kimsenin hiç kimsesinde pencerenin hatırına göründü biri. Sevilmemek için mi yaratılmıştı tabiatı çisenti? Olmaz sevdaların hastanesinden taburcu oldu tekliğiyle; gözü ağlamaya doydu da özü bir türlü kabullenemedi yok sayılmayı.

Ne vakit seçilecekti? İlgi kaldırımında kim tarafından aşkla örtülecekti? Üstünde acılı aşklarının kiri pası vardı, hiç gülmeyecek miydi?

Seviyorum denmesine değil sevildiğini gerçekten hissetmesine ihtiyacı vardı.

Aşk sobelemede kör gözlere yol tarif eder olmuş. “ben de buradayım.” Eyvah! Yine merdivenden itildim, kakıldım, kabullenmeye ramak köprüsünde kabasakal tarafından rahatsız edilen safi nazlıyım.

Ispanak sevdirmedi bir türlü hayat, üzgünüm. Temelden bir reisim de yok.

Gün, gecenin imkânsız ve mayhoş bekleyişinde. İstemem. Okunmasın acım kalben. Güzellik kendi kavramından değerlendirilmek üzere Gönül hoşluğuna takılmış, kimse bir kalbi gerçekten sarıp sarmalamıyor. Ayhan ışık çoktan öldü, Tarık Akan toplumsal filmlere katık edildi ve Ediz Hun milletlerce vekil oldu. Eski jönler de kalmadı, ben de Filiz Akın değilim zaten. Gece kendi köhneliğinde dinlenmeyen bir şarkı doğurdu. Ebesi değilim rüzgarların yağmur da hiç sevmem.

23’ü 9 geçti şimdi, kim tarafından düşünülmüyorsam gecemin aklı o düşünülmediğimde kaldı. Başa sarmalar belası imkan; kalbi esir al ve çağır tüm acıyı istersen bende sana gelecek bir gün daha kalmadı. Günler çuvala girdi, kapandı günlüklerim. İmkansızı yazmıyorum aklı evvelden kara borsalı büyüdüm. Otuz üçün kurşunuyla vurdum aklımı. Akıllandım.