Sıfır

Sıfır

Bir söz diliminde yok oluş demektir sıfırı tüketmek gibi oysa aldığımız bir araba ise sıfır iyi bir şey oluyor bir anda, hayatta verdiğimiz değerlere hep 1 ila 10 arasında bir rakam belirleme gereği duyarız
oysa orada birde sıfır yer almaktadır, bizi hiç beklemediğimiz anda kıran dostlarımız arkadaşlarımız hatta sevgililerimiz onlarda sıfırdır aslında
giden her şey bir sıfırdır
yok oluştur belkide sıfır.

ama ben bundan bahsetmek istemiyorum sıfırın ne kadar güzel bir şey olduğunu
anlatmak istiyorum

(Bölüm Sıfır) (Varoluş)

iyi bir arkadaşlığımız vardı yaklaşık 3 senedir yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmiyordu, ve açıkcası dünyadaki eşine az rastlanır bir dostluk bizi sarmıştı, adı cemreydi 23 yaşında kısa saçlı mavi boncuk boncuk gözleri vardı aynı işyerinde çalıştığımız için günümüzün çoğunu birlikte geçiriyorduk ve akşamları da iş yerinden çıkıp otobüs durağına kadar yürüdüğümüz o yol bizim en güzel yolumuz oluyordu iş yerinde konuşamadığımız paylaşamadığımız tüm dedikodu larımızı bu yolda paylaşıyorduk,
bazı akşamlar çılgınlık yapıp ikimizde eve yalanlar söyleyip bir yerlere yemek yemeye bir şeyler içmeye gidiyorduk, hatta bir keresinde o kadar geç kalmıştık ki cemre babasından dayak yemişti
evet 23 yaşındaydı ve halla ailesinin baskısıyla yetişiyordu Hani atalar demiş ya kızını dövmeyen dizini döver misali yediği dayaktan sonra onda köklü değişiklikler sezmeye başlamıştım, aslında böyle olmamalıydı diyede düşündüm açıkcası her şeyimizi olduğumuz gibi paylaşmalıydık annemizle babamızla yaptığımız kötü bir şey yoktu ama bunu anlatmak her zaman zordu.


sayfayı açtım bir şeyler yazmak geçti içimden şu anda uydurdum bunları ve yazdım
DEvamı yok :)
herkese iyi forumlar