Şiir gibi baharın sevgisi

Bir zaman anlayacaksın hayatın sana verdiği kıymeti
Anlayacaksın..
Anlamasız olmadığını düşüneceksin,
Hayatın saatlere mahkum olmuş çaresizliğini
Bitmeyecek sandığın hüznün kış akşamlarında
Seni bu karmaşadan bir mavi kurtarır

Güneşi gördüğün
ilkbaharı hissettiğin ilk gün
At kendini dışarı
Derin bir nefes çek ciğerlerine
Yavaş ,yavaş yürü yüreğinle mavi'ye
Tabiat değişmekte
Sende değiş
Mutlu ,neşeli adımlarla
Denize eriş
Mezarlığın yanından ağaçların arasından
Hafif bir rüzgar eşliğinde
Kokusunu çeke, çeke denizin
Başın dik yürü, kıyısına kadar mavinin
Eğilip bir çakıl taşı al ve at denize durma
Sonra yüreğinden hüznü al at maviye
Sonra yüreğinden acıyı al at maviye
Yüreğinden hasreti al at çaresizliği tükenmişliği
Kötülük adına ne varsa içinde at denize

Sonra ,eğil avucunla kopar maviden bir parça
Berrak, saf, temiz bir hayat avucunda
Zamandan öte sonsuzdan derin
En yalnız adamı bile olsan evrenin
Mutluluk senin,
Hissettiğin kadar istediğin kadar...

Anlamayı başardığında ,hep mutlu olacaksın
Biteceğini bilsen de bu yaşamın
Tadını çıkarmalısın anın
Ne kadar çaresiz olursan ol
Yüreğin ne kadar kirli
Yaşamaksa,marifet
Deniz olmalı bir yanın...

2007