Şiir İnsanı Güzelleştirir

Şiir Edebiyatın bir dalı. Şiire bulaşırsan siner üzerine ve kurtulamazsın.
Şiir naif yapar, hassaslaşırsın. İnce bir eda takındırır muzdarip olursun.
Bazen dağ da bir çoban olaydım demeye başlar hayıflanırsın.
Çünkü şiir seni düşündürmeye mecbur eder, bazen üstesinden gelemediğinde yalnızlaşırsın.





Şiir Anneye Babaya Ataya sevgiyi, sevdayı, hürmeti öğretir. Bileylenirsin.
Velhasıl ŞİİR İnsan olmanın faziletini hatırlatır. Ruhun güzelliğini hissedersin.
Sabah ayağını dışarı attığında yerde bastığın çimenin rengini, kokusunu, gökte bulutun seyyahlığını, maviliğin her ton rengini; Kim bilir ne derdi olan bir kuşun süzülüşünü fark eder, o farkındalığın güzelliğini yaşarsın.



Sevmeden önce ayrılığa inandırır şiir seni.



Ve bazen içinde acılar yeşertir, acılardan kümeler oluşturup zevk alır hale gelirsin.
Şiir ızdırap verir de... İliklerinde hissederken, içmeden sarhoşluğun mayhoşluğu içinde uyuşursun. Şiir kendini sevdirmeyi öğretir ve bazen bencil olursun. Şiir gökyüzünde bulutları yastık yapmayı öğretir insana ve bazen bulutlarla dans edersin.




BULUTLARLA DOST



Gökyüzü yere inmiş gibi
Kalbime huzur sinmiş gibi
Dünyalık telaş dinmiş gibi
Bulutlarla dost olasım var.
---
Gizli sırlara ermiş gibi
Ölmeden önce ölmüş gibi
Unu çuvala sermiş gibi
Bulutlara taht kurasım var.
---
"Hızır"a kardeş olmuş gibi
Renkler de yitik solmuş gibi
Yakmaz alevden "kor"muş gibi
Bulut üstünde yatasım var.
---
Bu Dünya bana darmış gibi
Gaipten peri; yarmış gibi
Ondan bir ukte kalmış gibi
Bulut da sonsuz kalasım var.
---
Nefesi almak zormuş gibi
Ruhtan bir alem "Nur"muş gibi
Kula bir "Veli" olmuş gibi
Rahman'ı her an anasım var.
---
Bende beşerim! sızmış gibi
Bir günahkarım azmış gibi
İnsan elinden yılmış gibi
Bulut'a doğru kaçasım var.
---
Efkarlı kulum küsmüş gibi
Nice dertleri süzmüş gibi
"Hak"tan nimeti görmüş gibi
Bir rahmet gibi yağasım var.



..............

Bu kadar sıkıntıya niye giriyorsun ki....(?)