Şimdi Ve Sonra

Haklısın, ebediyete düşkünlüğüm artık fazlasıyla gereksizliğe dönüştü. Şimdiye değin neden sessiz kaldığını, neden kendi köşene çekilip hayatı umursamaz olduğunu, niye benden uzakta bir yaşantı seçtiğini şimdi daha iyi anlıyorum, aziz dostum. Sen hiç üzülme; nasılsa yaşayacaklarımızın esrar perdesi aralanmaya başladı: Ama asla yılma bu noktada, senin iraden kendi hakkını koruyabildiğin sürece seninle olacak, sakın unutma.

Geçmişte her ne zırva dolduysa kafamıza, bütün bunlara rağmen kendi içimde çelişeceğimi bildiğim halde, göz göre göre bugünü yaşayacağım. Ne kadar geniş yürekli olduğuma gelirsek, bu tamamen gereksiz bir ayrıntıdır benim gözümde. Yine de detaylıca anlatmak gerek bazı şeyleri, belki de büsbütün aktarmalı geçmiş, bugün ve yarın arasındaki bağlantıyı; en sorunsuzu bu olacak belli ki.

Yıllar boyu kısa bir yolda yürümekten tabanlarımız nasıl düzleştiyse, bilmem hangi olayı yaşaya yaşaya nasıl yorulduysak, öyle bir gelecek yönünü hayal ederken bile gerçek anlamda kendimi yetmiş yaşına basmış, görüp görebileceği her şeyi görmüş, yaşamadığı geçmiş kalmamış, bitkin, artık sorumluluk almasa da yaşayabilen, kendi yüzünden, kendi benliğinin eskiliğinden korkan bir insan gibi hissediyorum. Belli ki geçmişte ne olmuşsa hiçbir zaman peşimizi bırakmayacak: artık o da bizim bir parçamız; kurtuluşsuz, kaçışsız her an beynimizde, ellerimizde, gözlerimizde, içimizde.. Bu hali tıpkı bir ikinci insan gibi yüreğimizde, hem de bir o kadar da çelimsiz ve ürkek..

Yarının dahi planını yapmak güçleşti artık. Bugünün akabinde gerçekleşemiyor artık olaylar. Sanki ayağında ağır pranga takılı bir mahkumun umutsuzluğunu taşıyoruz hepimiz.. Biliyorum, gereksiz yere bugünü yaşadık; yarın da aynı bugünkü gibi karmaşık ve ruhsuz bir şekle bürünecek.. Oysa ki bugünün ardında binlerce sır saklanmış olsaydı, yarın veya sonra daha mutlu bir yaşama açacaktık gözlerimizi. Herkes daha merhametli olacaktı belki, ya da her saat başında binlerce iyilik doğacaktı insanlardan.. İşte bu hiç kolay değil, hele de bugünü, şu anı hem güzel yaşayıp, hem de yarını bu denli iyi inşa etmek o kadar zor ki...

Şimdi her şey olması gerekenden biraz eksik. Sonra ise daha kötüleri olacak. En azından kötü bir geçişle, bugündeki aksilikler yarın da bizi bulacak; bundan hiç şüphe duymayın..



EKİM 2012