Siyah Beyaz

Düşünür halde buluyorum kendimi kalem kagıt elimde.Saniyeleri binlere bölmüş,her birine Bİ/r ÇARE eklemişim bir satır mutluluk için.Ama her bir satır zorlaştırıyor bulmamı,kayboluyorum hecelerin içinde...

Eskiden diye başlayan her cümlem,bir tebessüm belirtiyor yüzümde.Galiba sen oldugun için eskilerimde.Anlatıyorum,anlatıyorum ekliyorum;eskidendi işte...
-Çok mu geçmiştiki mutlu günlerimin üstünden?

Paylaşıldıkça çogalan nedir desem MUTLULUK geçer herkesin zihninden.Derler ki bana -Biz seninle mutluyuz :) Öyle çok paylaşıldımki bana hüznüm kaldı sadece.Bittim,yitirildim ve terkedildim derin sessizliklere.Önce sabahlarımı ,sonra gündüzlerimi,sonra keyifli beş çaylarımı çaldınız benden.En beyaz anlarımı aldınız siyahları verdiniz sessizliğime.Şimdi hayatımdaki tek beyaz aynaya yansıyan saçlarım...

Baharlarımız vardı eskiden yemyeşil cıvıl cıvıl başlayan,tüm renkleri barındıran.Yagmurlar yagardı sevgi bahçelerimize gökkuşagıyla sonlanan.Şimdi yanlız yaşıyorum baharlarımı tek düze.Siyah-Beyaz.Çocuklugumuz vardı ve cocuklarımız,bembeyaz ışıl ışıl bakan.Korkmadan gülen ve mutluluktan aglayan.Nerde şimdi birlik nerde o güzel şen akşamlar.Ahhh ahhh...

Gökkuşagı gibiydi hayatımız beni paylaşmadan önce
Tüm renklerimi çaldınız,Siyah ve Beyazım işte...

'Nankörlük sevginin mezarıdır.
La Rochefould'