Siz ne biriktiriyorsunuz?

Siz ne biriktiriyorsunuz?
Hiçbir zaman biriktirme huyum olmadı. Belki de doğamda var bu, biriktirmeyi asla beceremem. Birçok konuda marifetli olduğumu düşünürken, biriktirme hususunda en ufacık bir yeteneğim yok, bunu bir yetişkin olunca daha iyi anladım...

Bu konuda arkadaşım teşhisi bile koydu "teflon tava gibisin" benzetmesini yapmıştır tarafıma...
İnsanların çoğunluğu bir şeyleri biriktirir, çocukluktan itibaren alışkanlık haline getirilsin diye uğraşır birçok ebeveyn ve çocuklarına biriktirme duygusunu aşılamaya çalışır. Bu aşı ne kadar tutar orasını çocuklar büyüdüğünde görebiliriz ancak çünkü uzunca bir zaman sonra anlaşılabilir sonucun ne olacağı.

Biriktirme, bazılarında tutmazken, benim gibiler de, bazılarında da hastalık haline gelir. Ama en çok biriktirme hastalığı, finansal anlamda gerçekleşir, zaten ebeveynlerin çoğunluğu bu konuda aşılama yaparlar, fakat bunun yanında başka şeyleri biriktirme alışkanlıkları da edinebilir insanlar.

Bu güne kadar biriktirme hastalığı çok az görülen iki ırka şahit oldum, birincisi romanlar, diğeri koyu renkli toplumların büyük bir kısmı. Yaşama biçimlerine olan hayranlığımdan olsa gerek, asla finansal olarak biriktirme alışkanlığım olmadı.

Onlar kadar biriktirmeden uzak olan ama onlar kadar da küçük şeylerle mutlu olan ve hayatı 'tiye' alanını görmedim. Ne kadar iyidir veya ne kadar kötüdür, bunu tartışmıyoruz, yaşama olan bakış açıları önemli.

Yarını olmayan bir yaşamın parçaları olarak, ertesi gün kaç parça eksilir, kaç parça yerinde olur derdini taşımıyorlar. Bu gün parça yerinde, gerisi önemli değil, düşüncesinde yaşıyorlar hayatı.

Oysa, bize öğretilen veya öğretilmeye çalışılan tam tersi değil miydi? Sürekli, biriktir, topla, çoğalt, koru, kolla ve güvende ol mesajı verilmedi mi? Toplumda el birliği ile biriktirme hastalığı oluşturulmadı mı? Bırakın finansal birikimi, çöp biriktiren, kağıt biriktiren, eskilerini biriktirenleri ve daha nicelerini görüyor duyuyor ve yaşıyoruz.

İnsan elbette ki temkinli yaşamalı, yarını düşünmeli bu doğru fakat kontrolü elimizde olmayan bir aracı kullanıyoruz, farkında mısınız? Devlet politikaları, insanların bir şeylere sahip olmasına izin vermeyen tarzda dizayn ediliyor artık..!

Bu zamanda biriktire bilecek en güzel şey dostluk olsa gerek..!

Gerisine kafam basmıyor benim. Dostluk biriktirebiliyor ve onların samimiyetine, içtenliğine inanıyorsak, gerisinin pek bir önemi kalmıyor. Benim biriktirdiğim dostluklarım var ve bunun varlığı beni her türlü birikimden daha güvende tutuyor...
İyi günümde, kötü günümde yanımda olabilen tüm dostlarıma her zaman minnettar kalacağım.

Hayatımın kalan bölümünde de dostlarımı biriktirmeye ve onlarla olabilmeyi isteyeceğim, gerisi zaten olsa da olur, olmasa da olur.
İyi bir dost, her türlü birikimden çok daha kıymetlidir, dostlarımızın kıymetini bilenlerden olmaya çalışalım...

Bizler demir alsak bile, geriye dostluklar kalır limanda...

Ardımızdan konuşulanlara, anlatılanlara sahip çıkan, biz yokken bile bizi savunabilen dostlarımız varsa gerimizde, dünyanın en varlıklı ve en değerli birikimine sahip olduk diyebiliriz...

Daha ne olsun...