Şizofren Duygular/ım - 1

Gecelerdir uyuyamıyorum...
Ne zaman uyumaya kalksam bir kabus yığını çarpıyor rüyalarıma, çığ olup düşüyor üzerime... Her defasında gerçek zannediyorum, gerçekle rüya arası gidip geliyorum... Yoruluyorum sonra bu gidip, gelmelerden.... Hiç gerçekten uyuyamıyorum...

Bazen neyin gerçek olduğunu seçemiyorum... Şaşıracak kadar uzaklaşıyorum An'dan... Şizofren duygular kaplıyor yüreğimi... En çok da Seni düşünüyorum böyleyken...

Gerçekten gelmiş miydin?
Gerçekten mi gitmiştin?

İşte burada dayanamıyorum... Gözyaşlarım tuzlu, ıslak ve sıcak hala. Sıcaklığı hissettiğim gerçek, yanaklarımın ıslaklığı gerçek.. Sonrasında uyuya dalar gibi oluyorum, arada sıçrıyorum hep ama hep sıçrıyorum... Ellerim yanaklarımda ne zaman ağlamıştım?... Ama yanaklarımdaki tuzun kuruluğu da gerçek....

Kurusa da yanaklarım, kurumasa da bu damlalar gerçek(ti)!...

Özledim diye ağlamıyorum !

Ben sadece gerçek ile hayal arasında kayboluyorum. Bu aydınlığın içindeki karanlık korkutuyor beni. Her şeyin iç içe geçmiş olması, karışık olması ne zaman ne olacağını bilemediğim hissi veriyor ve korkutuyor beni ...

Kirpiklerimin dipleri kaşınıyor, bu da bir gerçek... Ovuşturuyorum... Ağlıyorum...Çünkü kirpiklerim kaşınıyor.
Islanmalı belki de dipleri !!!

Sabah olmuyor !...

Kelimeler çarpıyor gözlerime, yüzüme. Çıkamıyorum bu karanlıktan. Gerçeğe benzer hayaller esir etti beni kurtulamıyorum bir türlü... Uyanıkken gördüğüm rüyalar eziyet ediyor Ruhum'a... Bilinmezlik içinde sürüklenip gidiyorum...

Ayna'ya bakıyorum sonra...
Bu gördüğüm yüz benim mi?
Morarmış göz altları...
Büyümüş göz bebekleri...

En çok gözlerime bakarım ben... Biliyorum en çok onlarda ölürdün sen, ölür ölür dirilirdin, boğulurdun... Neler yapardın daha gözlerimde... Şimdi koca iki delik sanki, bomboş içi...
Kendimi ilk kez görüyormuşum gibi bakıyorum Ayna'ya...

Belki de daha önce gördüklerim gerçek değildi. Bunu düşünüyorum bir süre... Sonra yüzüme düşen gözlerini... Bir süre sonra kendiliğinden çekiliyor gözlerin... Yok oluyor.. Odanın içinde arıyorum bir türlü bulamıyorum . En son onlar terk etmiş beni... En çok onlar gitmiş benden...

Ne, ne kadar gerçek bilemiyorum... Gerçeklerde korkunç, hayaller de , rüyalar da...

Ben bu karanlığın içinde kaybolan, ışığımı arıyorum...
Ben bu kadar Senin içinde kaybolan, kendimi arıyorum...

Ben aslında sadece neden ağladığımı arıyorum...
Gözyaşlarımın nereye düştüğünü....


(Yirmi Dört Mart İki Bin On İki - 00:20)