Şizofrenik Aşık

Kalbimde eğer bir gıdım şüphe varsa, onsuz yaşayabileceğimi düşünebiliyorsam, ben salağın tekiyim. Her kelimem ona bahşediliyor ve her anım onu özliyerek geçiyor desem kalemim bile o tahta kafasıyla güler bana. Sen kim aşık olmak kim der, hissedebiliyorum. Ah aşk adamı deli eder derlerdide inanmazdım.

Şimdi sevgili kalemim iyi dinle beni ve şu söylediklerimi o tahta kafana iyice sok, BEN ONA YAĞMUR BOŞALIRCASINA SIRILSIKLAM AŞIĞIM. Evet belki bunu bilmiyo o, belki hiçbir zaman öğrenmiyecek ama önemli olan benim aşık olmam değil mi? Ne kadar da saçma konuşur oldun şimdi, her an onu düşünmek aşık olmak değildir diye. Aşk değilse ne bu sayın tahta kafa? Ahaha "siz sadece arkadaşsınız." dediğini duyabiliyorum. Sen sadece gördüğünle konuşuryorsun kalemciğim, bide olayın derinlerine in. İndin mi? Güzel. Bak bakalım.

-O başka birini seviyor.
Bilmediğim birşey lütfeeen.
-O başka birine aşık.
Kalbimden vurma lütfeeen.
-O senin için imkansız.
Hadi bi ordan iki kilo patlıcan kapta gel, imam bayıldı yapalım.

Ya sen kes sesini ya da seni kalemtraşla açarım bay tahtakafa. O beni sevmesede, o beni umursamasada, onun için hiçbir anlam ifade etmesemde o benim herşeyim. Bide benim derinlerime in. İndin mi, tamam bekliyorum.

-Onu kendinden çok seviyorsun.
Yalan diyemem, valla ha doğru birşey söyledin kırk yılın başı.
-Ona yağmurdan boşalırcasına sırılsıklam aşıksın.
Kıyamet mi kopcak nedir?
-O hiçbir zaman imkansız değil.
Çünkü o, o bilmesede her zaman benim.

Evet sen arkanda bir silgin olmasına rağmen bir tahta kafasın ve ben kalemiyle konuşan şizofren bir aşığım.