Sokaktaki Gerçekler / Ait Olma Savaşı

Sokakların çatısı olmadığını hatırlatan tinerciler, Sığınma Evlerinde umut bekleyen düşmüşler, sevilmeyenin alkolik düşler ardına saklı karanlığı, evli çiftler, sevgililer, intihar eden gençler, Çocuk Esirgeme Kurumlarındaki gerçekler , torbacılar, idealistler, davam uğruna yok ederim diyenler, düşmeden düşürenler...
Her satır ardında bitmek bilmeyen bir savaş var aslında...Ben hangi hikayenin kahramanıyım bilmiyorum şu an ait olma savaşı veriyorum...İnsanlar sokaklardaki gerçeklerden o kadar uzak ki toz pembe bakabiliyorlar bu lanet dünyaya...20 yaşında bir genç kızın sokaktaki gerçekleri kaleme alması biraz kızgınlık birazda merak uyandırıyor. Hayatımı merak edenler görmezlikten geldikleri gerçeklere sokaktaki gerçeklere baksınlar...İnsanı farklı yapan düşünceleri, girişimleri, kendini ifade ediş şeklidir...Bu yüzden ben farklıyım farklı olduğumunda farkında olanlardanım...Can Yücel " bağlanmayacaksın ait olmayacaksın" diye sayıklıyor...Her insan ait olmak ister bazen bir sığınağa bazen de bu lanet dünyaya...Ait olmak dediğin bir erkeğin olmayan kanatları altına sığınmak ya da bir erkeğe meta olup kelepçeyi takmak olmamalı...Sığınma Evlerindeki şiddete maruz kalan kadınları gördüğümde insan kimliğine sahip canilerden yani erkeklerden nefret ettim...Kadınların gözlerindeki korku ve acı dolu bakışları karanlığa zincirlediğim vicdanımı dışarı vurdu...Bu yıkılmış hayatların azraili olan erkekler hala kargalık yapmaya , kadınlar kalbinde canlı bomba olmaya devam ediyor...Benim orada ne işim var diye sordum kendime...Bana ait olmayan bir hayatı oynadım bıkmadan usanmadam, biraz isyan , biraz kızgınlıkla...Lanet olası 3 gece içinde zaferi kazanan ders vermeyi beceren yine bendim...
Sonuç : Bu dünyada ancak aptallar yaşar...Ve hala yaşıyorsak aptallığı seviyoruz demektir felsefesini yarattım .