Son Bir Kez

Zor çok zor..Öylece durmak, elimden hiçbir şeyin gelmemesi... Susmak...Çok zor işte.. Ümit etmek zor, beklemek ... En kötüsüyse sana veda etmek..

Defalarca içimden tekrarladığım veda sözcüklerini sana söylemek üzereyken, aslında 'seni seviyorum' demek istemek.. Hoşça kal demek yerine 'gel' diyememek..Yapamıyorum işte olmuyor, tutsak gibi hissediyorum kendimi. Karanlıkta boğuluyorum..Haykırsam boş duvarlara, kalsam kalabalıkların arasında yine de 'sen' ille de sen!Ama sanırım bensizlik çok daha iyi gelecek sana.. Bıraktığım yeri çok daha şanslı biri dolduracak..Bakacak sana gülümseyerek, seni seviyorum diyecek içinden gelerek..Benim sahip olamadığım tüm şanslar onunla beraber yaşayacak seninleyken..Aylar geçecek, yıllar geçecek..Gözlerimiz hiç buluşmayacak belki, ama hep hatırlayacağım ilk gördüğümdeki gibi..Sarıldığım umutlara bir bir veda edeceğim şimdi..Yüreğimin sesinin yanlışlığını yeni fark ediyorum.. Başka şehirlerde başka ellerle yürüyeceğiz birbirimizden habersiz..Ben her öpüşte, dokunuşlar da seni hayal edeceğim ... Ve kiminle olduğunu.. Borçlu olacağım ona, seni mutlu edecek çünkü...Benim hayallerimi birer birer gerçekleştirecek benden habersiz..Ama ne fark eder ki? Hayallerimin baş karakteri hiç değişmeyecek..Ölmeyi dileyeceğim belki, senin kollarında... Olmayacak işte o bile olmayacak! İsyan edeceğim ve ağlayacağım bağıra bağıra. Kendimi kandıracağım işte. Merak etme iyi olacağım.. Çünkü pişman olmayacağım senden uzaklarda...Tanrı'nın verdiği geçici bir hediyeymişsin , sonsuza kadar sahip olmak istediğim...Bundan sonra dinlemeyeceğim yüreğimi, senin adını çarpacak çünkü ve ben işte gene o zaman gitmekten vazgeçeceğim.. Ama yok işte bu sefer gidiyorum ben, vazgeçiyorum senden ve kendimden.. Çünkü bu yürek bir tek seni istiyor, seni!' diyordum...Şimdiyse acıyorum sana, yazık...Hayatın boyunca yarım yaşamaya mahkumsun..Sol tarafında bir kalp var ama atmıyor bile..Atsa da sesini sana duyuramamış hiç.. Beyninle hareket ediyorsun, ama yanlış yola sapmışsın çoktan..Nefret bile etmiyorum senden çünkü nefret aşka yakındır! İğreniyorum senden, etraftaki buruşuk kağıtlar bile daha çok anlam ifade ediyor bana. Bunca zamandır kolunda senin için bekleyen bir saatmişim gibi yaşadım senden uzakta, şimdi akreple yelkovan benim ve zaman benim isteğime göre akıyor! Dedim ya, acıyorum sana..Sevgiden yoksun bir yürek, ruhsuz bir beden, boş yere işleyen bir beyin ve sözcüklerin anlamsızlaştığı bir ağızdan ibaretsin..Kalbime bakıyorum da artık, yoksun sen..Duvarlara bakıyorum işte o zaman görüyorum seni..Bomboş ve soğuk duvarlara.. Ne acı, yaşamın getirdiği acılardan pay çıkaramamış, çocuk kalmış benliğin. Satılık bedenlerle dost olmuş gibisin.Ya sana kalpten ellerini uzatanlar ? Gözünü kırpmadan geri çevirmek kolay yol gibi gelmiş olmalı sana. Sen bunlara mahkumsun işte, aynı senin gibilere mahkumsun! Yaşayan bir ölüden ne farkın var senin? Kaldırımlar daha temiz senin ellerinden. Nefret ettiklerim daha samimi senin sevginden. Hani sen gidiyordun ya , işte şimdi arkanda ayak izlerim bile yok! Simsiyah ve yalnız gölgenle başbaşasın. Kararmış bakışların, yağmur olmuş gözlerin, sahte gülüşlerin ve benim sensizliğe 'şerefe'dediğim yudumlar!.. Hangimiz daha şanssız acaba ? Yalan yanlışlarla dolu dünyan mı, yoksa acı da olsa gerçek duygulara, gerçek bir yüreğe sahip olan ben mi? Soruyorum sana, oysa sen 'yürek' nedir bilmeyenlerdensin ... Gerçekliğine inandığım gözlerin var ya, ne güzel de oynuyorlar bana. Yalanlarla dolu gözbebeklerin ve ihanet kusan kurumuş dudakların benimse gerçeklik dökülen gözlerim sevgiyi tatmış dudaklarım var... Senden mutlu olmanı dileyeceğim ama biliyorum başaramazsın. Geçici mutluluklar avutur anca seni.. Yine de son bir kez hoşça kal diyeceğim sana ve güleceğim ardından. Seninde yaptığın gibi...