Son Dakikalarım...

Ruhumun boşluğunda boğuldum yavaş yavaş! Sıkıldım orda, can çekiştim yapayalnız... O kocaman boşluk şimdi küçücük olmuştu bana! Dar geliyordu yüreğime her şey...
Umutlarım ölüyordu orda. Bazen biliyordum kimin öldürdüğünü bazen faili meçhul kalıyordu umutlarımın! Tek bıçak darbesiyle yitip gidiyordu her şey... Ne zamanı tutabiliyordum ne ölüp giden umutlarımı... Acı veriyordu artık yaptığım her şey! Hayal bile kuramaz olmuştum. Acıyordu ellerim... Gözlerimden akıp giden zehir yakıyordu beni eritiyordu günden güne...
Tükenip gidiyordum! Ruhumla bedenim arasında ki o boşlukta kaybettim kendimi her gece... Bazen bana dar gelen o boşluk bazen umutlarıma bir beden büyük kalıyordu! Ama artık ne umutlarım kaldı ellerimde ne hayallerim! Öldüler birer birer... Hissediyorum yaklaştım sona... Tek bir zehirlik nefesim var! Yaklaştım... İçine sığamadığım bu boşluk küçücük mezarım olacaktı birazdan. Dar geliyordu yüreğime her şey! Bitti aktı zaman gibi hayatım gözlerimden, ellerimden...
Ve bitti bitti...
Ölmüştüm...