Son Dans

Dünyanın en mutlu insanıydım belki de kollarındayken .. Geriye kalan tek hatıra ufak bir resim şimdi. Suratlara yerleştirilmiş koca bir gülümseme .. Ellerin ellerimde ...
Dursun dedim ... O dondurulmuş an ömrümün sonuna kadar öyle kalsın istedim. İsteyince olmuyor her şey,bilmeliydim. Şimdi çok uzaklarda olacağımızı bilmek var ya,o canımı sıkıyor işte .. Hiçbir şey olmamış gibi davranmak ... Hafızalardan o anı silmeye çalışmak,ya da bir çırpıda silip atmak ..
Mutluydum kollarında .. Belki sana hissettiremedim. Ama titriyordum farkındaysan ..
Gözlerim gözlerinle buluştuğunda durdu dedim .. Zaman durdu ve ben ömrüm boyunca onunla burada dans edeceğim dedim . Hani yanılır ya insan,ben hep yanıldığımı unutmuşum .. Umutlarımın hep yarım kaldığını unutmuşum.
Cümlelere sığdıramazken hissettiklerimi,her hatırladığımda yüzüme ufak bir gülücük yayılıyor. 'Aşk' lafıyla sınırlandırılacak gibi değildi hissettiklerim,çok daha farklı bir his ..

Senin için hiçbir anlam ifade etmiyor olsa da,ben mutluydum senin kollarında ..

Uzun zamandır yüzümdeki tebessümü göremeyen insanlar,şimdi ne güzel gülüyorsun işte bak diyorlar ..
Her şeye somurtan bir insanın bu lafları duyması ne güzel değil mi ..
Benim için kısa bir an diyemeyeceğim kadar güzel ve önemli bir zamandı.

Önemli olan mutluluğumun kalıcı olması değil,hatırladıkça gülümseyeceğimi bilmek ..
Hala gülebiliyor olmamın sebebi sensin,teşekkür ederim ..
Kendine iyi bak ...