Son Elveda

Nasıl bir karmaşa bu içinden çıkamıyorum , bir çıkış yolu yok. Öyle bir yalnızlık ki bu kurtulamıyorum , her çırpınışımda daha da dibe vuruyorum, o kadar beceriksizim ki yaşayamıyorum. Kendi kendime yetemiyorum kalbimi kırmadan yapamıyorum aldanmadan birilerine duramıyorum. Susmayı beceremiyorum ,vazgeçmeyi öğrenemiyorum. Ben adam olmam biliyorum. Gülümse sen sadece sen gül ki biraz olsun rahatlasın içim dağılsın karabulutlar yine, sen gül sadece başka bir şey istemiyorum. Öyle fırtınalar kopuyor ki içimde ne ben anlatabilirim sana ne de sen anlayabilirsin beni, öyle yandı ki canım ne sen dindirebilirsin ne başkası , öyle büyük hatalar yaptım , öyle büyük aldanışlar yaşadım ki , ne telafisi var ne çaresi. Kime başkasın desem kimi sevsem kime güvensem fazla uzun kalmadı yanımda ama bu son elveda oldu bu son yakarışım son isyanım belki de... Keşkelere pişmanlıklara yer yok artık kalbimde. Ama bil ki her şeyi saklarım bu küçük kalbimde en ufak hatıradan en büyük mutluluğa kadar. Bir hatırasın ne de olsa sadece bir anı artık. Unutmak istediğim geçmişimin bir parçası, yazık ne acı hayallerin bu kadar kısa sürmesi , neyse ki önceden deneyimli yüreğim . Gidiyorum şimdi ben, hem kendimden hem senden uzaklara öyle bir gidiyorum ki ne ben ben olurum ne sen sen kalırsın . Öyle bir giderim ki ben zaman ne derman olur yarama ne eskitir acılarımı. Öyle bir gömerim ki seni içime en büyük korkularını bile yaşarım merak etme, sen üzülme.