Son Satır

Apar topar bir bavula doldurdum bu hayatı,elimdeki haritanın ömürünü bilmeden düştüm yola..

Sana çıkan tüm sokakların köşe başlarını tuttuğumu sandım,mahalleyi ateşe vermiştim oysa ki..

Karagümrük gibiydi sevdam,aldandım.Lügatlara,meylere danıştım defalarca.En sevdiğim şairlerin şiirlerinde seni aradım,köşe yazılarının en güzel sevda hikayelerinde seni yaşadım.

Elleri yağ,pas içinde tamirci çırağı gönlüme zengin kızı layık gördüm bu hikayede.Meteliğe kurşun atan sevda masallarının kahramanlarına aldandım.Seni aradım bu saatlerde...

Kahveme kırk yıllık hatırı fazla sayıp yalanlara sarıldın günlüklerde.. Sevmemek suç değildi mertebemin en güzel yerinde seni sayıklarken ben,binbir dolaplı bu yaşamın bir odasında şimdilerde yalnız kaldım.

Kırılmadım,içimde bir ukde bile kalmadı,şükrettim.

Şiir olmayacak kadına şair olmadım artık,yangındaki çıra.. Ben bu hayatın bu kitabını defalarca okudum şükür..

Bavulumu toparladım apar topar,şimdi buradayım..

 Yalnızlık şiirinin son satırında..