Sonbahar

Sonbahar.. İçimi ısıtan mevsim... Ruhumu, var oluşumu, nedenlerimi, sonuçlarımı sorguladığım ve kendimi okuyup yazdığım mevsim...

Yaprakların sararmasıdır sonbahar. Kırmızıdan sarıya doğru her tonunu görebilmektir caddelerde, sokaklarda. Düşen her bir yaprakta, seni üzen bir şeyin kendinden uzaklaştığını görmektir. Yerine yeşillerinin geleceğini bilmenin ümididir. Hüzünü ve ümidi aynı yerde barındıran ve hissettiren bir güzelliktir.

Yakan bir yazın ardından gelen hüzün serinliğidir sonbahar.. Ruha üflediği vakit nefesini, yeniden doğuştur belki de..

Sonbahar sevgisi... Hüzünle yıkanmaktır. Aşık olmaktır, heyecanlanmaktır, özlemdir, beklemektir. Hayal hurmaktır çoğu zaman. Derinlere dalıp sonbahar meltemiyle irkildiğin anlarda sevdiğinin sıcaklığını istemektir yanında. Derin bir ?ah' çekmektir ve her şeyi o ?ah' ile anlatıp sonbahar havasına sığdırabilmektir.

Sonbaharı yaşamaktır onu sevmek. Her nefes alıp verişinde hüzünle doldurmaktır ciğerlerini. Deniz boyu aşmayı hayal etmektir. Uzaklara gitmektir hayallerinde. Küçük bir ahşap teknede, gidebildiğin kadar gidebilmektir aşkla. Her zaman eylül ayını yaşamayı dilemektir. Her zaman huzura doğru ilerlediğin anları düşlemektir sonbahar sevgisi..

Sonbahar sevebilmektir.
Hissetmektir.
Hem hüzünlenmek hem de gülebilmektir.
Hüznünü mutluluğa çevirebilmektir.
Hayaldir.
Umuttur.
Ümittir.
Sonbahar; aşktır aşk...