Sonbahar Rüzgarı...

Ulaşmak istiyorum en uzak noktalara, ulaşılması zor olsa bile..

Savrulsun istiyorum gözyaşlarım yağmura karışarak rüzgarda..Savursun beni, ruhumu, gözyaşlarımı, bilinmezliklerimi..İçimde kalan ve yaşanmadan üstüne yorgan çekilmiş her bir anı dahi alıp götürsün istiyorum benliğimden..

Dökülen sararmış bir yaprak gibi savursun rüzgar beni..Yaşanmışlıkları, beklentilerimive hüznümü alsın sırtına, yüklensin ruhumu da ve bıraksın beni olmayı istediğim yerde..Özgürce savrulayım onunla,ya da yaprakla bağlılığı gibi olsun benimki de, beni de alsınlar aralarına, oradan oraya..

Bazen bir yağmur damlası, düştüğü yerde iz bıraksın ama öyle hemen eriyip akmasın..İşte bunu; istediğim yere düşebilmeyi, o eşsiz anı, büyüleyici duygusallığı yaşatabilmeyi isterdim..Belki aşkın en saf halini yaşayan sevgililerin aşklarına bir damla, belki de...

Beklentilerimi bulmak isterdim aslında hepsinde..Ne bir yağmur damlası, ne bir sonbahar esintisi, ne de sararmış bir yaprak misali..Hepsi hüznü getirir çünkü, anımsatır, ama alıp götüremez benden..Yüzüme vuran rüzgar saçlarımı savururken biryerlere, benim gönlümün fırtınaları da kendi içimde savurur beni ordan oraya..Ve ben, başımı kaldırıp bulutları izlerken bile, onlara ulaşmayı ve yokolmayı o boşlukta dilediğimde bile karmakarışık duygularım engeldir hep..beklentilerim kalır içimde;yaşamak istediklerim, hayallerim, aşkımm...

Yine de bir sonbahar gününde ; o eşsiz duygusallıkta; bir gün o ulaşılmaza ulaşmayı, rüzgar olmayı, savrulmayı beklemek ve hayal etmek..

Hiçbir şeye değişilmez tek bir andır bu..Her ne kadar hüzün dolu dünyamda hüznüme hüzün katacak olsa da...