Sonsuzluk

sonsuzluk...
hayatın sıkıcılığında ruhu her daraldığında sonsuzluğu düşlerdi hep..bilirdi sonsuzluğun gerçekliğini fakat özlemler sarardı ruhunu, bekleyemezdi ruhunun sonsuzluğunu...

oysa hayat çok şey vermişti ona hem acı hem de mutluluk adına..yine de geçici olan tatmin etmiyordu bir türlü ruhunu..hep öteleri özlüyordu...
ruhunun derin tenefüsü olacaktı sonsuzluk, hiç bitmeyen...yorgundu ruhu..aynı tekrarları yaşamaktan, her defasında kırılıp yeniden kalkmaktan...yine de yıllar azminden zerre çalamamıştı, verdiği tüm yılgınlığa rağmen...

içinde bitmeyen özlemlerle bir kez daha sonsuzluğa şarkı besteledi...bekledi sonsuzluğu bir kez daha, taze sevgiliyi bekler gibi...bildi geleceğini bir kez daha..ama sonsuzluk bu, zaman gibi sınırlı değildi...takvim vermedi bu yüzden..
son söz;
-bekle geleceğim dedi sadece..bekle alacağım seni de, katacağım sonsuzluğuma...
güldü sonra kız...baktı sonsuzluğa..yeniden kavuşmanın umuduyla, el salladı bir kez daha...
...yemyeşil bir deniz...
yemyeşil bir deniz senin gözlerin
Ne bir sandal ne bir ada
Ne bir sahil var boğuluyorum, boğuluyorum
Gözlerinde menevişler denizde martılar gibi
Bakışların köpük köpük
Sonsuzluğu sonsuzluğu sonsuzluğu anlatır gibi
Sonsuzluğu anlatır gibi..
şarkı sözü: ilhan irem...