söz uçar,yazı kalır...

Söz uçar,yazı kalır...


Söz uçar yazı kalır ve yazı yazmak ölümün elinden bir şeyler kurtarmaktır.Yazamayan bilmez bu nehirde yüzmeyi akmayı ve yıkanmayı..yaşattığı rahatlamayı..okuyansa yazanın yansımasıdır o suya..dalamasa da suya yazandan sonra sıra ondadır rahatlamada...her ne ki üzerine düşündüğün o muhakkak yaratılmışsa,senin yazdığın bir duygu yaşayabilmiştir belki başka bir akılda da.ve tanıdıktır duygular birbirine bazen..sahipleri tanışmaz ama duygular akrabadır ezelden..sen yazarsın okuyan biliyordum der..ben yazdım sanki..aynı şeyi düşünmüştüm ben de..aynı aynı şu bahsettiği rüzgarda benimde üşümem..şu güneşte ısınmıştı benim yüreğimde...yazan kimin duygularını çalar aslında..ya sadece kendi yaşadığı olamaz mı?
Yazan;yaşadığı herhangi bir olayı,duygularını mesela yaşadığı yerde bırakamıyor. Taşımakistiyorbirşekilde.Yarınlara,akşama,başkaülkelere,vatana,sevdiklerine,kızdıklarına,çocuğa,yaşlıya,bir deniz kenarına,bir dost meclisine,geceye,bir müzik eşliğine..taşınması gereken neresiyse..derdi ulaştırmak oluveriyor..bazen yük ağır dağlar kadar,bazense ömrümce dur başım üstünde dedirten deste deste güller..kuş tüyü ağır yanında..
Yazan bakamaz öyle tek bir siyah noktaya..nokta sayfa ortasında görünendir sadece..görmek ister ayrıntıyı..siyah noktanın göze batışını sağlayan beyaz sayfadır derdi...ona bakar,bakar saatlerce..beyazda arar karmaşayı..görünmeyeni okumak ister ve onu anlatmayı..kısacası göz önünde olan değil,kulistir bulmacası..çayı,kahveyi sever yazan sanki konuşuyor da yazarken o esnada dili damağı hep kurur gibi..yangına su serpme gibidir o an içilen..ve geceyi..rehavetine inanır çünkü..sessizliktedir en büyük çığlıklar ve karanlıkta açılır en giz kapılar..Acı en kaçınılmazdır satırlarda,ne kadar kaçsa da..düşünür neden böyle ki..hadi yurdum sancılarda en derin,hadi anam babam hak ta,hadi kalemim tutuk,hadi dostlarım kendi derdinde ama sevdiğim ama sen en kalemim sen de mi der..sabaha doğru..acı kaçınılmazdır yazana,bilir o sözü..gerçekler acıdır çünkü..
Yazanı bilir etrafındakiler.. ödüller alır eline sağlık hediyeleri ufak çaplı..kompozisyon yarışmaları mesela, okul koridorlarında arkadaşların koşar sana ?sen kazandııın!?..sevinirsin.son model demir bir kalemdir ilk sevincin..Ama yıllar sonra eline aldığında kurumuşluğu hüzne çevirir sevincini..çünkü hatıraya saygıdır yazanda kıyamamak..bi sevgidir içten içe dokunamamak..eskir korkusu biter korkusu..baştacı dır yazana sonbaharda dahi düşen her yaprak..duygusu her neyse artık..kullanamamış ve dolabında kurutmuştur mürekkebini..gene yerindedir ama kurumuş olsa da hak etmez atılmayı..elindeki kendi kalemidir o yıllardır yazdığı..sadık ve belki de kırk kere kaybolup yeniden bulduğu..helal malmış demek ki her bulduğunda gülümseyerek dediği..okuyup beğendiği kesip aldığı gazete sayfaları renk değiştirmiştir artık eskiliğinden ve raflar dolmuştur bu destelerden..Ama gene de vazgeçtirmez bu yer yokluğu..yazan için yok yokluğu kadar yokluktur bu vazgeçişin sonu..
Her şey yazana konu olabilir ve herkes..kamçısıdır ?söz uçar,yazı kalır? yazılmış sözü..ölümün elinden bir şeyler kurtarmak için elinden geleni yapmaktır yazmak yazana..duygularını aktarmak a dan z ye muhatabına..bi yerde karşılaştığında geçende bi yazınızı okudum ve etkilendim diyen birinin beyninde buluşmaktır zafer yazana..
Kalbin yenik düştüğü yerlerde elinden tutup kaldırmak,boğazında düğüm düğüm cümleleri kağıtla paylaşmak,bugün bana ama yarın sana fayda olmalı penceresinden bakmaktır yazmak..En büyük sevdaları kalıcı yapan,en karmaşık sorunlara çözümleri getiren kalemin ucundan usul usul akan kelimelerle yazmak..ANLATMAK,halet-i ruhiyye yi..
Dağın eteğinden zirveye doğru emin adımlarla terleyerek yavaşça çıkmak ve aynı dağın diğer tarafından kır çiçekleri arasından yavaşça gene eteğe yuvarlanmak..
Bir nehir coşarak akan işte şurda kapının hemen arkasında..
Söz uçar,yazı kalır ve yazı yazmak ölümün elinden bir şeyler kurtarmaktır..