Sürpriz Bir Mektup

Bir ses ile tandım seni.O ses hayatımda duyduğum en titrek en kendinden emin sesti.
Annem!!! annem seni anlatırken titriyordu sesi .Ağlamaklı...Bazen aşk dolu bazen de sadakat dolu gözleriyle ve şefkatle saran yüreğiyle seni hiç tanımadığım seni dünyaya sığmayarcasına hiç bıkmadan anlatıyordu.
Babacığım annem seni küçük bir çocuğun dünyası kadar o çocuğun hayalleri kadar çok seviyordu.Bunu nerden mi anladım senin ellerine dokunuşundan gözlerine bakışından bazen kıskançlığından bazen de asaletinden....
Baba sen benim babam mısın?
Annemin anlattığı kadarıyla sen çok eskiden daha masumdun .Bakışların daha içtenmiş annem seni tanıdığında sen anneme çocukmuş gibi davranmışsın dikkate almamışsın o yüreğin doluymuş anneme yer yokmuş o büyük yüreğinde.
" Uzaktan sevmeler ağır gelir insana asil duruşu ezer duygularını o insanın ve uzak kalması gerekiyorsa çok uzatır mesafeleri aşka" derdi annem.Annem bunu yapmış baba seni uzaktan sevmiş. ama her görüşünde teslim etmiş bakışlarını gözlerine ve her gülüşünde haykırmış gamzeleri sana olan aşkını.
Sen baba annemi hiç sevdin mi?
Sen ona aşık oldun mu ?
Veee bir gün o bakışlar karşılıklı olmuş sen elini uzatmışsın o masum yürekli çocuğa .Birleşmiş kenetlenmiş elleriniz.
Birleşen o yürek bedenleri yakmış .Ve yanan bedenler biraz daha yaklaşmış aşkın cennetine .
Baba annem senei çok seviyor sesine aşık ellerine gözlerine nereye baksa sen.Beni bile öyle sevmiyor kıskanıyorum seni.
Baba sen annemi hep sev olur mu onu bırakırsan da bu cehennemde tek başına uzaktan da olsa hep sev.Yüreğinle gözlerinle ellerinle ve bedeninle.
Hep sev !!!


NOT : Sana ikimizden hiçbir zaman olmayacak çocuğumuzun sesiyle anlattım bize ait olan bu hikayeyi , umarım bizi daha içten kucaklarsın ....

Sevgilerimle